در مورد یه شگفتی که تو این عالم هست می خوام براتون بگم، اگر آدم به اون اعتقاد داشته باشه خیلی از مشکلات دنیایی خودشو به راحتی میتونه حل کنه.

اگرچه همین ( آدمی) که روی زمین قدم می زاره و هزاران ادعا واسه اداره و مدیریت کردن خیلی چیزها داره، فقط به این زیر پاش، همون زیر یه جفت کفشش فکرکنه، به خیلی چیزها می رسه، اینو هم شنیدن که فکر کردن خودش بهترین عبادته.

بزارین داخل پرانتز یه چیزی در گوشی بگم: وقتی برا بعضی از آدما میگن این کار رو اگه انجام بدی، بهتر از اینه که عبادت کنی، مثل اینکه بگن فکر کردن بهتر هزار سال عبادت هست، ارزشش از عبادت زیاده. زود فکرشون میره سراغ نماز و روزه. آخه دوست من، عبادت که همش نماز نیست، نماز قسمت واجب عبادته، اون رو که باید انجام بدین و حرفی هم توش نیست.

از بحثمون زیاد دور نشیم، داشتم می گفتم که توی این عالَم خیلی از مسایل جزء شگفتی ها هستند که اگه یه نفر به اونها دقیق بشه، خیلی چیزها رو بهش میدن. یه مثال بزنم بدونید چه خبره. ببینید وقتی آدما از دنیا میرن، خدای مهربون می فرماید: که اینا روبعد مردن می خوام زنده بکنم تا وارد حساب و کتاب اعمال شون بشن.

این از بزرگترین شگفتی هاست، کسی بمیره و از دنیا بره و بعد سالیانی دراز و طولانی بخواد زنده بشه . مطلب رو ساده نبینیدا.

چون یه نفری که با آتش سوزی کلاً سوخته، ازش هیچی نمونده. و کسی دیگه موقع مردن گوشت و استخوان داشته ولی خیلی وقته که مرده و همه چیزش به خاک تبدیل شده و از اون خاک گیاه به وجود اومده و گوسفندی اون گیاه رو خورده و چاق شده و یک نفر دیگه هم نذر داشته، گوسفند رو بریده و از گوشتش استفاده کرده؛ این شخص چه جوری می خواد موقع بیدار شدنِ همه انسان ها بعد از مرگشان بیدار بشه؟ با کدوم پوست، با گوشت وباکدوم استخوان.

اگه آدم کمی بخواد فقط به این زنده شدنِ بعد مردن، فکر کنه. می تونه همیشه خدا رو با خودش ببینه و خودش رو باخدا. اعتقادش رو به قیامت و روز بررسی اعمال عمیق کنه.

دوستان ببینید، علم به اینجا رسیده، اگرچه فعلاً قسمت ناقص علم هنوز در دست ماست، ولی اونی که الان در علم پزشکی روز ثابت شده اینه که تو تشخیص هویت فرد لازم نیست همه وجود بدنی اون فرد وجود داشته باشه بلکه پیدا شدن حتی یک تک سلولی از اون فرد در تشخیص هویتش کافیه. که اون رو هم میشه از یه قسمت کوچک مو یا ناخن که از بین نمیره پیدا کرد. پس اولا هویت هیچکی با مردن از بین نمیره. ثانیاً برای زنده شدن بعد از مردن این جسم دنیایی ما به درد نمی خوره و خداوند ممکنه یک وجود دیگری رو به انسان ها بده. چون از حالات بهشت است که فرد هرچه می خوره خسته نمی شه و باز علاقه داره که بخوره و نیازی هم به دفع فضولات بدنی نداره، پس می شه اجمالاً فهمید جسمیت ما در سرای دیگر متفاوت خواهد بود.