آقا باز منم آمده ام بگویم ،…سلام

آقا اجازه ! آمده ام باز پشت بام

ها می کنم که گرم شود دستم از بخار

من سردم است می کشد آغوشم انتظار !

تا کی ؟ الی متی ؟ همه را پیر کرده ای

آقا اجازه ! فکر کنم دیر کرده ای !

آخر چرا نگو که دعایت نمی کنیم

شبهای سرد جمعه صدایت نمی کنیم

من هر قنوت نام تو را گریه می کنم

شب در سکوت نام تو را گریه می کنم

حتی اگر شکوفه کند بی تو باغمان

عادت کند نبود تو را چشم آسمان

حتی اگر نفس به تو بی اعتنا شود

پروانه ها اگر که تو را یادشان رود

آقا اجازه !

ما دلمان تنگ می شود.

خانووووووم ….. شماره بدم ؟؟؟؟؟؟؟

خانوم برسونمت ؟؟؟؟؟؟

خانوم چند لحظه از وقتتو به ما میدی ؟؟؟؟؟؟

اینها جملاتی بود که دخترک در طول مسیر خوابگاه تا دانشگاه می شنید

بیچاره اصلا اهل این حرف ها نبود ، این قضیه به شدت آزارش می داد ……

تا جایی که چند بار تصمیم گرفت بی خیال درس و مدرک شود و به محل زندگیش بازگردد.

روزی به امام زاده نزدیک دانشگاه رفت ……

شاید میخواست گله کند از وضعیت آن شهر لعنتی …… !

دخترک وارد حیاط امام زاده شد ، خسته ، انگار فقط اومده بود گریه کند ….

دردش گفتنی نبود … !!!

رفت و از روی آویز چادری بر داشت و سر کرد ، وارد حرم شد و کنار شریح نشست.

زیر لب چیزی می گفت انگار !!! خدایا کمکم کن ……

چند ساعت بعد ، دختر که کنار ضریح خوابیده بود با صدای زنی بیدار شد.

خانوم ! خانوم ! پاشو سر راه نشستی ، مردم میخوان زیارت کنن !!!

دخترک سراسیمه بلند شد و یادش افتاد که باید قبل از ساعت ۸ خود را به خوابگاه برساند ، به سرعت از انجا خارج شد ، وارد شهر شد ….

اما …. اما انگار چیزی شده بود ….. دیگر کسی او را بد نگاه نمی کرد !

انگار محترم شده بود ….. نگاه بدی تعقیبش نمی کرد !

احساس امنیت کرد ، با خود گفت : مگه میشه اینقدر زود دعام مستجاب شده باشه !!!!

فکر کرد شاید اشتباه می کند ، اما اینطور نبود …..

یک لحظه به خود آمد…..

دید چادر امام زاده را سر جایش نگذاشته …… !

از محورىترین مسایل دفاعى کشور, دشمن شناسى است. با شناخت دشمن مى توان احتمال پیروزى و یا شکست را مشخص کرد و به ایجاد زمینه هاى دفاعى همت گماشت.

در عرصه مسایل سیاسى و اجتماعى نیز دشمن شناسى از اهمیت ویژه اى برخوردار است و از مهمترین عوامل در تإمین امنیت فردى و اجتماعى محسوب مى شود. برهمین اساس بخش عظیمى از آیات قرآن کریم به معرفى دشمن اختصاص یافته است.

در سیره پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(علیهم السلام) نیز به دشمن شناسى توجه بسیار شده است. و در میان معصومین, رفتار حضرت على(ع) با دشمنان از همه درسآموزتر است. على(ع) با توجه به شرایط زمانى و شیوه حکومتش با دشمنانى روبرو بود که پیامبر(ص) و دیگر ائمه(علیهم السلام) با آن روبرو نشدند.

کسانى که سابقه درخشانى در خدمت به اسلام داشتند; انسان هایى که اهل عبادت و شب زنده دارى بودند ولى از روح تعالیم اسلام بى خبر بودند از این گروه هاى معارض به شمار مىآیند.

على(ع) با نفاق پنهان روبرو بود; دشمنانى که مقابله با آن ها به مراتب سخت تر از مبارزه با نفاق آشکار است. حضرت على(ع) در حکومت پنج ساله خود با سه جریان مخالف روبرو شد: ناکثین, قاسطین و مارقین.

بررسى و شناخت عملکرد این سه گروه مخالف و مواضع آن حضرت, در برابر آن ها, مى تواند نقش بسیار مهمى در آگاهى از شیوه برخورد با دشمنان داشته باشد.

به عبارت دیگر, تبیین اندیشه هاى امیرالمومنین على(ع) در زمینه شناخت دشمن به ما کمک مى کند تا در اصلاح روش و سلوک خود به منظور مقابله با دشمنان انقلاب و نظام مقدس جمهورى اسلامى به شکل آگاهانه ترى اقدام نماییم.

اهمیت دشمن شناسى

شناخت دشمن از ضروریات اولیه هر مبارزه است و از طریق آن مى توان بقاى خود و جامعه را تضمین کرد. در طول تاریخ جوامع, تمام شکست ها ناشى از بى توجه اى به دشمن بوده است.

امروز, قدرت هاى بزرگ با ایجاد سازمان ها و تشکیلات اطلاعاتى و جاسوسى و اختصاص بودجه هاى کلان براى این مراکز, تلاش مى کنند تا دشمنان بالقوه و بالفعل خود را شناسایى کنند و قبل از آنکه نقشه دشمنان کارساز شود آن ها را درهم شکنند. این تشکیلات در تصمیم گیرى و برنامه ریزىهاى اساسى این دولت ها نقش مهمى دارند.

در مکتب رهایى بخش اسلام نیز درباره شناخت دشمن, توصیه هاى فراوان شده است.

صفحات: 1· 2