که خدا
پیش از آفریدن ما
بهشت را
در لا به لای چین و شکنهای پرچم سرخ در اهتزاز تو
قرار داد
و
دوزخ را
در سرزمینهای دور افتاده از خاک تو.

باور آوردم:
که تمام شیرینی عالم
به یک لحظه با تو بودن است.
به خدای جهانیان!
جنت المأوی
بی تو
دوزخ بزرگی است
با درختان بسیار و جویبارهای مصفّا و قلمان و حورالعین!

حسین جان!
کوتاه ترین راه باور بهشت
کربلای توست!

پ.میعاد