1-عَلّمِ الناسَ عِلْمکَ و تَعَلّمْ عِلمَ غَیرِکَ فَتَکُونَ قداَتْقَنتَ عِلْمَکَ وَ عَلّمتَ ما لَمْ تَعْلَمْ.

علمت را به مردم بیاموز واز دانش دیگران بهره گیر تا علمت را استحکام بخشی و آنچه نمی دانی را بیاموزی.

2-رَأسَ العَقلِ‌ مُعاشِرةَ الناسَ بالجمیل وبالعقل نُدرَکَ الداران جمیعا و من حُرِمَ من العقل حرَمهَما جمعیاَ.

معاشرت نیکو با مردم نسبت به عقل به منزله سر می‌باشد و با عقل دنیا و آخرت بدست می‌آید و هرکه از عقل محروم گردد از دو جهان بی بهره است.

3-ما تَشاوَرَ قومٌ الّا هُدوُا لی رُشدِهِم : هیچ گروهی مشورت نکرد جز آنکه به راه هدایت خود راهنمایی شدند.

4-اِنّ اَحسَنْ الحسن الخلُقَ الْحَسَن : بهترین زیبایی اخلاق نیکو است.

5-اَلْحِلْمُ کَظْمِ الْغَیظ وَ‌ مِلْکَ النَّفس : حلم و بردباری فرو بردن خشم و تسلط بر نفس است.

6- مَنْ اِتَّکَلَ‌ عَلی حُسنِ‌ الاِ ختیارِ مِنْ الله لَمْ یَتَمَنَّ اَنَّه فی غَیرِ الحالِ‌ التّی اَخْتارها اللهُ‌ لَه.

هر که بر نیکوئی اختیار خداوند توکل نماید، هرگز آرزو نمی کند که در حالی غیر از آنچه خداوند برای او اختیار کرده قرار داشته باشد...

صفحات: 1· 2