7- الْمُّروَةُ حِفْظُ الدّین و اِعزازُ النَّفس و لین الْکَنَف و تَعَهدُ الصنیعه و اَداءُ الحُقُوقَ

مروت و جوانمردی عبارت است از: حفظ دین،‌ گرامی داشتن خود،‌ مهربان بودن، انجام درست امور و اداء نمودن حقوق دیگران.

8- لااَ‌دَبَ لِمَن لا عَقْلَ‌ لَه ولا مُروَّة لِمَنْ لاهِمَّةَ‌ لَةُ وَ لاحَیاء لِمَنْ لادینَ لَه

هر که عقل ندارد ادب ندارد،‌ هر که همت ندارد جوانمردی ندارد وهر که دین ندارد حیا ندارد.

9- لا تُعاجِلِ الذَّنْبَ بِالعُقُوبَه واَجْعَلْ بَینَهُما لِلْاِعْتِذارِ طَریقاً

در عقوبت نمودن گناه کار عجله مکن و میان عقوبت و عجله کردن به آن، راهی را برای معذرت خواهی قرارده.

10- اِجْعلْ ما طَلِبتَ مِنَ الدُّنیا فَلَنْ تَظَفَر بِه بِمَنزِلَة ما لَمْ یَخْطُر بِبالِک.

(گاهی آدمی فکر جالبی در مسائل اقتصادی به ذهنش می‌آید ولی پیگیری می‌کند وبه آن دسترسی پیدا نمی‌کند، ممکن است نیروی حرص او را به نا خرسندی و ناراحتی وا دارد حضرت می‌فرماید : فرض کن چنین فکری به ذهنت خطور نکرده بود وقتی چنین فرض نمودی دیگر ناراحت نمی‌شوی).

آنچه از امور دنیا که خواستار آن شدی و به آن دست نیافتی را همانند چیزی قرار ده که به فکرت خطور نکرده است.

11- صاحِبِ الناسَ مِثْلَ ما تُحِب اَن یُصاحِبَکَ بِه.

با مردم آن گونه مصاحبت و همنشینی کن که دوست داری با تو آن گونه رفتار کنند.

12-تُجْهَلُ النِّعَمَ ما اَقامَتْ فَاذا وَلَّتْ عُرِفَت.

نعمت های الهی تا هنگامی که وجود دارند قدرشان مجهول است و شناخته نمی شوند ولی هرگاه که روی گردانند آنگاه شناخته می‌شوند و مردم قدرآن را می‌شناسند.

13-اَلفرٌصَةُ سَریْعة الْفوتَ بِطیئَة الْعَود.

فرصت زود از دست می‌رود و کند باز می‌گردد (پس باید مراقب بود به آسانی از دست نرود.)

14-النِّعمَةُ مِحْنَةُ فَاِنْ شَکَرتَ کانَتْ نِعمَة فاِن کَفَرتَ صارَت نِقْمَة .

نعمت های الهی وسیلة آزمایش هستند اگر آنها را شکرگذاری نعمتند ولی اگر کفران کردی تبدیل به نقمت می‌شوند.

صفحات: 1· 2