1. ادعای «دل باید پاک باشد!» سخنی زیبا اما بی‌محتوا برای فرار از مسئولیت‌پذیری و عمل به تکالیف و وظایف الهی و انسانی است. ما دل پاک را دلی می‌دانیم که به دور از آفات ظاهری و باطنی بوده و دارای نیت‌ خدایی باشد و صاحبش در انجام کارهای خود رضایت خدا را در نظر دارد.

2. اگر دل انسان واقعاً پاک باشد باید به دنبال خواست و فرمان پاک‌ترین دل‌دار یعنی خدای تعالی باشد و دل پاک تسلیم و مطیع دستور و حکم او است. دلی که رها و تابع هوا و هوس و میل خود باشد و بند بندگی خدا را رها کند و تکلیف و وظیفه‌ای حس نکند، نمی‌تواند پاک باشد.

3. پیامبران و امامان معصوم(ععلیهم السلام) که ما را به عمل صالح و انجام تکالیف الهی سفارش کرده‌اند، پاک‌ترین دل را داشته‌اند؛ ولی در عین حال خود پیش از همه و بیش از همه به این دستورات عمل کرده و صالح‌ترین عمل را داشته‌اند.

4. ادعای داشتن دل پاک مانند هر ادعای دیگر نیازمند علامت و نشانه است و بهترین نشانه دل پاک انجام عمل نیک و پسندیده است؛ زیرا «از کوزه همان برون تراود که در او است». مگر می‌شود کسی دلش پاک باشد، ولی اعمالش ناپاک یا بالعکس. معمولاً اعمال ظاهری انسان با باطن او هماهنگ است و ظاهر هر کسی نشانه باطن او است، مگر این‌که بخواهد ظاهر سازی کند.

5. گفتنی است؛ کسی که بد حجاب است، اما از گناهانی مانند غیبت و دروغ دوری می‌کند و نیز کارهای نیک و پسندیده در زندگی خود فراوان دارد؛ چنین شخصی امید است مورد رحمت خدا قرار می‌گیرد و ثواب و آثار کارهای نیک خود را می‌گیرد ولی به هرحال بدحجابی او گناه است و اثر منفی خود را دارد. از سوی دیگر؛ کسی که پوشش کامل را دارد ولی مرتکب گناهان دیگر می‌شود، نمی‌توان به جهت رعایت حجاب، او را صد در صد انسان با تقوا و با دلی پاک دانست.

دلت پاک باشد، کافی است؟!

آن کسی که تو را خلق کرده است، اگر فقط دل پاک کافی بود، فقط می‌گفت:«آمنـــوا» اینکه کنار «آمنـــوا» گفته:«آمَنُـــوا وَ عَمِلُوالصَّالِحـــات»یعنی هم دلت پاک باشد،هم کارت.

آیا پاكی دل كافی نیست و حتماً باید نماز بخوانیم؟

پاسخ اول: می دانیم یكی از صفات خداوند متعال، حكیم است؛ یعنی هیچ كاری را بدون حكمت انجام نمی دهد. اینكه خداوند نماز را واجب كرده است ـ با اینكه می توانست به صرف راز و نیاز اكتفا كند ـ حتماً دلیلی و حكمتی داشته كه او با علم و تدبیر بی نهایتش از آن اطلاع دارد؛ چون اگر این گونه نباشد باید ـ نعوذ باللّه ـ بگوییم خداوند در واجب كردن نماز، كار عبث و بیهوده ای انجام داده است. پس، از حكیم بودن خداوند می فهمیم كه در وجوب و اقامه نماز فایده ها و آثار بسیار زیادی وجود دارد كه چیزی جای آن را نمی گیرد.

پاسخ دوم: یكی از علتهای تشریع احكام از طرف خداوند بر بندگانش، امتحان كردن آنهاست. خداوند از بین بندگان، آنان را كه روحیه اطاعت كامل دارند بر می گزیند و آنان كه بی چون و چرا به فرمانهای خدایشان عمل می كنند در امتحان اطاعت از خدا نمره قبولی می گیرند. پس یكی از علل واجب شدن نماز این است كه خداوند قصد داشته است كه با این دستور بندگانش را بیازماید تا معلوم شود چه كسی راز و نیاز خود با خدا را به همان صورت كه خداوند فرموده انجام می دهد و چه كسی سرپیچی می كند؛ تا هر دو به پاداش و جزای عملشان برسند.

پاسخ سوم: می پرسیم: پاكی دل یعنی چه؟ اگر بگویید: به معنای این است كه انسان در دل خود نسبت به همه كس و همه چیز حسن ظن داشته باشد و دلش آلوده به نیتهای پلید و زشت نباشد؛ می گوییم: پاكی دل به این معنا ـ یا به هر معنای دیگری ـ وقتی می تواند جای نماز را بگیرد و ما را از خواندن نماز بی نیاز كند كه تمام فایده ها و آثار و حكمتهایی را كه در نماز وجود دارد دارا باشد؛ آیا پاكی دل چنین جامعیتی دارد؟ اینك با ذكر فایده ها و آثار و فلسفه وجوب نماز پاسخ این پرسش را به خود شما وامی گذاریم.

فرآوری: محمدی         

در اندرون من خسته دل ندانم کیست

که من خموشم و او در فغان و در غوغاست

یکی از مسائلی که در این عصر مطرح شده، مسألۀ جدایی دین از سیاست است که تمدن را مقابل تدین، علم را مقابل دین و دنیا را مقابل آخرت قرار می­ دهد. این افراد نه تنها درکی از دین ندارند؛ بلکه دنیا را نیز درک نکرده­ اند و لذا این حرف­ های پراکنده و بی­ مغز را بر زبان جاری می­ سازند. این افراد جاهل، قِسم شیء را قَسیم شیء قرار داده­ اند که بطلان آن در منطق ثابت است.

***

خلق ترسند از تو، من ترسم ز خود

کز تو نیکی دیده ­ام، از خویش بد

معلم ثانی بشریت، امیرالمؤمنین  در نهج­ البلاغه می ­فرماید: ای بندگان خدا! حریم خدا را نگه دارید و از خداوند به دامن خداوند فرار کنید!

هر فراری دارای مبدأ و مقصدی است. طبق این حدیث، خدای متعال، هم مبدأ و هم مقصد فرار ماست.

***

دو دسته از انسان­ ها خیلی بی­ ادب هستند:

دستۀ اول آنهایی هستند که مشمول عنایت الهی واقع می­ شوند؛ ولی کفران نعمت می­ کنند. مانند قوم بنی اسرائیل.

دستۀ دوم کسانی هستند که در طهارت و نجاست و حلال و حرام بیش از حد وسواس دارند؛ البته وسواسی نبودن به این معنا نیست که انسان بی­ بندوبار باشد؛ ولی شریعت حدودی دارد که تنها لازم است همین حدود رعایت شود و نه بیشتر.

از خدا جوییم توفیق ادب

بی ­ادب محروم گشت از لطف رب

بی ادب تنها نه خود را داشت بد

بلکه آتش در همه آفاق زد

***

بخش­ هایی از کتاب حکمت ناب را خواندید. این کتاب برگرفته از درس­ های اخلاق حضرت آیت ­الله یحیی انصاری شیرازی  است که در سال 1392 منتشر شده است. انتخاب بخشی از کتاب برای معرفی، به ­واقع کار سختی بود! سطرسطر این کتاب ارزشمند و مفید است. خواندن آن را به همه توصیه می­ کنم. خصوصیت بارز آن، بیان نکات کلیدی و مشکل به زبان ساده است که فهم آن را برای هر خواننده ­ای ممکن می­ سازد.

پ.ن:*نشر،حوزه علمیه قم،مرکز مدیریت.تعداد صفحه260

در میان این همه مردهایی که لباس یک رنگ خاکی پوشیده اند، با سربند های سرخ، صاحب عکس پرسنلی را پیدا می کنم که از شرکت گرافیک تا اینجا با او حرف زده ام، برایش گریه کرده ام و منتظر صدای اذانش بوده ام. می پرسم «کی برگشتید؟»
می گوید: «تازه داریم می رویم.»
می گویم: «چقدر دنبال شما در شهرتان می گشتم. تو اهل کجا بودی؟»
می گوید: «همین شهر خودت.» می پرسم: «چرا لهجه نداشتی که بشود حدس زد مال کجایی؟»
می گوید « آدم ها را که نباید از لهجه شان شناخت. من همیشه با لهجه ی شما حرف می زدم.»
از اینکه به من می گوید « شما » و از من دور می شود، دلخور می شوم.
می پرسم « مگر من با چه لهجه ای حرف می زنم ؟ » می گوید « با لهجه ی من»…
می پرسم « کجا بودی این همه سال ؟ اگر نرفته بودی…»
باانگشت مسیری را نشانم می دهد که برایم ناآشناست.
می گویم :« اگر رفته بودی و مفقود نمی شدی، من اینقدر رنج نمی کشیدم »
می خندد و رو از من بر می گرداند.می گوید« وقتی دنبال کسی نگردی، پیدایش نمی کنی.حالا هم اتفاقی پیدایم کرده ای.»
بغض می کنم، صدایم می لرزد. می گویم «همه اش من باید دنبال تو می گشتم، تو چرا به من فکر نمی کردی ؟»
لبخد می زند « چرا، آمده بودم ؛همان روز که ایستاده بودی وسط چهارراه و می خواستی خودت را خلاص کنی.
می گفتی تحمل این زندگی را ندارم.» اخم می کنم و می گویم « دیر بود، دیگر کاش همان موقع هم به فکرم نبودی.
حالا مگر چه کرده ای برای من ؟»
می گوید « نجات از دوزخ. نمی دانی سزای خودکشی و قتل نفس دوزخ است و عذاب ابدی ؟ »
می خواهی یک ذره از آن عذاب را ببینی ؟» و دری باز می شود. فریادهایی که دیوانه ام میکند؛ …سرم داغ می شود و در حال ترکیدن است که از خواب می پرم . یخ کرده ام و دارم می لرزم…

***
«امشب با من برقص» برگرفته از زندگی جانبازان اعصاب و روان است.
منیر السادات موسوی نویسنده ی این کتاب گفته است:«من در سال‌های گذشته چند دیدار از آسایشگاه ‌های جانبازان اعصاب و روان داشتم و فضای داستانها را برپایه ی همین واقعیات شکل دادم. جدای از این سعی کردم از تخیل خودم نیز برای نوشتن این داستان‌ها بهره ببرم. بر همین اساس تاکید دارم که داستان‌ های این مجموعه، مستند و خاطره‌ نگاری داستانی نیست؛ امّا ما به ‌ازای حقیقی و جامعی دارد.»
به نظر می رسد، نویسنده نام کتاب را از این بخش کتاب برداشت کرده است:
«می خواهم بلندش کنم باید یک دوش بگیرد. باید تنش خنک شود. باز هذیان دارد. با قدرت دستم را می کشد. شانه ام را بین دست هایش می فشارد. نفس های داغش به صورتم می خورد. می گوید: نمی خواهی رقص سربازانم را ببینی؟ دارند مثل پروانه ها دور آتش می رقصند.بیا ببین از من می خواهند با آن ها برقصم. مهم نیست. کسر شأن نیست که سرهنگ با سربازانش برقصد. ما تمام این چهل روز را کنار هم بوده ایم. گرسنه. تشنه. حالا که ضیافت است. حالا که آتش هست سنگرها دیگر هم نم ندارد. تو هم با من بیا….»

نام کتاب: امشب با من برقص
نویسنده: منیر السادات موسوی
ناشر: انديشه ورزان
تعداد صفحه: 128
سال انتشار: 1392.