خانه آخرت به تو نزدیک است
«من از زمانی که چشم به دنیا گشودم، به آن پشت کردم و به آخرت روی آوردم. پس منزلی که تو به سوی آن در حرکت هستی، به تو نزدیک تر از منزلی است که به آن پشت کرده ای و در حال دور شدن از آن هستی».
این کارها را بکن تا به بهشت بروی!
«فرزندم! من هفت هزار حکمت یاد گرفتم و تو چهار حکمت از آنها را حفظ کن تا همراه من به بهشت آیی: کشتی خودت را محکم ساز که دریای تو بسیار عمیق است؛ بار خودت را سبک ساز که گردنه سختی در پیش رو داری؛ توشه بسیاری همراه خود داشته باش؛ زیرا مسافرت دور و درازی در پیش داری و عمل خود را خالص گردان؛ زیرا آن که اعمالت را می سنجد، به همه چیز آگاه و بیناست».
مرگ مانند خواب است
«فرزندم! همان گونه که می خوابی، می میری و همچنان که از خواب برمی خیزی، روز قیامت زنده خواهی شد».
اگر در مرگ و معاد شک داری
«فرزندم! اگر در مرگ شک داری، پس خواب را از خود دور گردان، درحالی که بر چنین کاری قادر نیستی و اگر در معاد و رستاخیز شک داری، مانع بیداری خود از خواب شو، درحالی که هرگز به چنین کاری توان نداری و اگر درباره این مسائل بیندیشی، خواهی دانست که جان تو به دست دیگری است و همانا خواب تو به منزله مرگ و بیداری پس از خواب، به مثابه زنده شدن پس از مرگ است».
از آخرت غافل مشو!
«فرزندم! در این دنیا مانند گوسفندی مباش که در میان مزرعه ای سبز و پرآب و علف رها شده است و چنان با حرص و ولع می خورد تا فربه شود، غافل از آنکه مرگش به هنگام فربهی اوست، بلکه دنیا را مانند پلی بدان که بر روی نهری قرار دارد و از آن می گذری و آن را وامی گذاری و تا پایان روزگار به سویش برنمی گردی. پس آن را ویران کن و آبادش مساز که به ساختنش مأمور نیستی».
در قیامت از تو سؤال می شود
«دلبندم! بدان که چون فردای قیامت در برابر خدای عزوجل بایستی، از چهار چیز از تو می پرسند:
یک جوانی ات را در چه راهی فرسودی؟ دو عمرت را در چه راهی نابود ساختی؟ سه دارایی ات را از کجا فراهم آوردی؟ چهار دارایی ات را در چه راهی صرف کردی؟»
پیش از مرگ، توشه سفر برگیر
«فرزندم! به سوی عمل بشتاب، پیش از آنکه مرگت فرا رسد و پیش از آنکه کوه ها به حرکت درآید و خورشید و ماه جمع گردد».

بحار الانوار ج13ص411