چند روز از رحلت پیامبر (ص) گذشته بود. مردی به خانه فاطمه (س) آمد و عرض کرد: آیا رسول خدا چیزی نزد شما به یادگار گذاشته تا مرا از آن بهرمند سازی؟
فاطمه (س) به یاد حدیثی از پیامبر (ص) افتاد وبه کنیز خود فرمود : آن نوشته را به این جا بیاور.
کنیز به جستجو پرداخت ، ولی آن را نیافت.
فاطمه (س) به او فرمود: آن را پیدا کن ، که ارزش آن در نزد من هم طراز ارزش حسن وحسین (ع) است.
کنیز رفت وبه جست وجوی پرداخت وسرانجام آن نوشته را در میان خاشاک پیدا کرد و آورد. در آن نوشته بود:
پیامبر اکرم (ص) می فرماید: « لیس من المومنین من لم یامن جاره بوائقه … ؛
از مومنان نیست کسی که همسایه اش از آزار او در امان نیست وکسی که ایمان به خدا و روز قیامت دارد، به همسایه اش آسیب نمی رساند. کسی که به خدا وروز قیامت ایمان دارد، سخن نیک می گوید ویا سکوت می کند. خداوند انسان خیر خواه ، بردبار و پاک دامن را دوست دارد، وانسان بد زبان وکینه توز وبسیار سوال کننده ( برای کمک مادی) را دشمن دارد، بدان که حیا از ایمان است وایمان موجب ورود به بهشت می باشد. ناسزا گویی از بی شرمی است وبی شرمی موجب ورود به آتش دوزخ می گردد.»