ـ عدم خلل در آسمانها و زیور بودن ستارگان برای آن
﴿أفلم ینظروا الی السّماء فوقهم کیف بنیناها و زیناها و مالها من فروج﴾ (سوره ق،آیه6)؛«مگر به آسمان بالای سرشان ننگریسته اند که چگونه آن را ساخته و زینتش داده ایم و برای آن هیچ گونه شکافتگی نیست».
ـ خلقت آسمان،بدون ستون
﴿خلق السموات بغیر عمد ترونها…﴾(سوره لقمان،آیه10)
«آسمانها را بی هیچ ستونی که آن را بینید خلق کرد…»
ـ گرانش و نظم حرکت ماه و خورشید
﴿وسخّر لکم الشمس و القمر دائبین و سخر لکم اللیل و النّهار﴾(سوره ابراهیم،آیه33) و﴿… سخّر الشمس و القمر کلّ یجری لاجل مسمّی…﴾(سوره زمر،آیه 5)
ـ وجود مدار مخصوصی برای خورشید ماه
﴿لا الشمس ینبغی لها ان تدرک القمر ولا اللیل سابق النّهار و کلّ فی فلک یسبحون﴾(سوره یس، آیه40)؛« نه خورشید را سزد که به ماه رسد،و نه شب بر روز پیشی جوید،و هر کدام در سپهری شناورند.»
ـ تکامل جهان و حرکت کل منظومه شمسی
﴿والشمس تجری لمستقرّ لها ذلک تقدیر العزیز العلیم﴾(سوره یس،آیه 38)؛«و خورشید به [سوی] قرارگاه ویژه خود روان است.تقدیر آن عزیز دانا این است».
ـ انبساط جهان
﴿والسماء بنیناها بأیدٍ و انّا لموسعون﴾(سوره ذاریات،آیه 47)؛ «آسمان را به قدرت خود برافراشتیم،و بی گمان،ما [آسمان] گستردیم».
ـ تعدد جهان ها
﴿تبارک الذّی جعل فی السماء بروجاً و جعل فیها سراجاً و قمراً منیراً﴾(سوره فرقان،آیه61)؛« [فرخنده و] بزرگوار است آن کسی که در آسمان بر جهانی نهاد،و در آن،چراغ و ماه نور بخشی قرار داد».
ـ حرکت زمین و بستر زندگی
﴿الذّی جعل لکم الارض مهداً و سلک لکم فیها سبلا و انزل من السماء ماءً فاخرجنا به ازواجاً من نبات شتّی﴾(سوره طه،آیه 53)؛«همان کسی که زمین را برایتان گهواره ای ساخت،و برای شما در آن،راهها ترسیم کرد و از آسمان آبی فرود آورد،پس به وسیله آن رستنیهای گوناگون،جفت جفت بیرون آوردیم».
بیان اکوسیستم آب رسانی در دنیا
﴿ونزّلنا من السّماء ماءً مبارکاً فانبتنا به جنات و حبّ الحصید﴾(سوره ق،آیه 9)؛ «و از آسمان،آبی پر برکت فرود آوردیم،پس بدان [وسیله] باغها و دانه های درو کردنی رویانیدیم.»
﴿رزقاً للعباد و احیینا به بلدةً میتاً کذلک الخروج﴾(سوره ق،آیه 11)،»(اینها همه) برای روزی بندگان (من) است،و با آن [آب] سرزمین مرده ای را زنده گردانیدیم؛رستاخیز [نیز] چنین است».
بادها،عامل باروری ابرها
﴿والله الّذی ارسل الریاح فتثیر سحاباً فسقناه الی بلد میت فاحیینا به الارض بعد موتها کذلک النّشور﴾(سوره فاطر،آیه 9)؛ «و خدا همان کسی است که بادها را روانه می کند، پس [بادها] ابری را بر می انگیزند، و[ما] آن را به سوی سرزمینی مرده راندیم.و آن زمین بدان [وسیله] پس از مرگش زندگی بخشیدیم،رستاخیز [نیز] چنین است».
ـ اثر ارتفاع بر تنفس
﴿… ومن یرد ان یضلّه یجعل صدره ضیقاً حرجاً کانّما یصّعّد فی السماء…﴾(سوره انعام،آیه 125)؛ «هر که را بخواهد گمراه کند،دلش را سخت تنگ می گرداند؛چنان که گویی به زحمت در آسمان بالا می رود…»
ـ الکتریسیته جوّی
﴿هو الّذی یریکم البرق خوفاً و طمعاً و ینشیء السّحاب الثقال﴾ (سوره رعد،آیه12)،«اوست کسی که برق را برای بیم و امید به شما می نمایاند،و ابرهای گرانبار را پدیدار می کند».
﴿و یسبّح الرعد بحمده و الملائکة من خیفته و یرسل الصّواعق فیصیب بها من یشاء…﴾ (سوره رعد،آیه 13)؛«رعد،به حمد او،و فرشتگان [جملگی] از بیمش تسبیح می گویند،و صاعقه ها را فرو می فرستد و با آنها هر که را بخواهد، مورد اصابت قرار میدهد…»و (سوره نور،آیه 43)
ـ پیدایش جهان
﴿…انّ السماوات و الارض کانتا رتقاً ففتقناهما…﴾(سوره انبیاء،آیه 3)؛«آسمانها و زمین هر دو به هم پیوسته بودند.و ما آن دو را از هم جدا ساختیم».
ـ اتمسفر (فضای محافظ زمین)
﴿وجعلنا السّماء سقفاً محفوظاً…﴾ (سوره انبیاء،آیه 32)؛«و آسمان را سقفی محفوظ قرار دادیم …» .

مجله بشارت شماره 75