رسم دنیا
08 آبان 1393
خداى را سپاس كه رحمتش را جاى نوميدى نيست، و نعمتش فراگير است، به آمرزشش يأس راه ندارد، و در بندگيش عار و ننگ نمى باشد. خدايى كه رحمتش زايل نمى گردد، و نعمتش مفقود نمى شود. دنيا خانه اى است كه نابودی برای آن وجوددارد، و بر اهلش كوچ کردن حتمی گشته، در كامها شيرين و در نظرها سبز و خرّم است، به سوى خواهانش شتابان مى آيد، و در دل نظركننده اش عشق خود را جا مى كند. از اين دنيا با بهترين توشه اى كه فراهم نموده ايد كوچ كنيد، و بیش از اندازه نیاز در آن نخواهيد، و بيش از آنچه براى زندگى لازم است از آن نطلبيــد.
منبع: نهج البلاغه، خطبه 45، به نقل از:http://www.erfan.ir/farsi/nahj/nsm_proj/nahgol/display/display.php?Vr_prv=119&select_line_page=1