آیت‌الله صافی‌گلپایگانی به مناسبت هشتم شوال سالروز تخريب قبور ائمه بقيع پيامي منتشر كرد.

بسم الله الرّحمن الرّحيم

قال الله تعالي: وَ ذَكِّرهُم بِأيّام اللهِ

بقيع عنوان بقعه‌اي از بقاع مدينه طيّبه است كه حافظ آثار بخش‌هاي مهمّي از تاريخ صدر اسلام است و در طول چهارده قرن و اندي كه از هجرت مي‌گذرد همواره يادآور روزهاي بزرگي است كه هركدام در معرّفي اسلام و رسالت الهي حضرت رسول اكرم صلّي الله عليه و آله از اسناد مهمّ تاريخ است. پاسداري از اين آثار و حفاظت از آن‌ا، پاسداري از مباني دعوت به توحيد و قرآن كريم است.

اين آثار و ساير آثار تاريخي كه در حرمين شريفين قرار دارد، همواره بين مسلمانان، با عظمت و قداست و مورد احترام بوده و هست و مردم، سيره‌ پيغمبر، مجاهدات پيغمبر، غزوات پيغمبر، اهل‌بيت پيغمبر و اصحاب پيغمبر صلّي الله عليه و آله را در آنها مي‌ديدند و از اعتبار بالا و بي‌مانندي برخوردار است.

هر نقطه‌ اين دو حرم، بينش‌افزا و ايمان‌پرور است. وجود پيامبر اسلام و حواشي و اطراف وجود آن حضرت، خاندان بزرگوارش، عبدالمطّلب جدّ آن حضرت، ابوطالب عموي ايشان، فاطمه بنت اسد همسر محترم ابوطالب ـ كه به منزله مادر براي ايشان بود ـ ، همسرانش در مدينه و همسر يگانه‌اش خديجه، سبط اكبرشان و نوادگان عاليقدر و حمزه عموي بزرگوار ديگرشان، بخش بسيار مهمّي از تاريخ اسلام است. هم‌چنين غزوه‌ اُحد و بدر و مقامات و مساجدي مانند مولد آن حضرت، كوه تاريخي حرا و غار شريف آن ـ مركز بعثت آن بزرگوار به سوي خلق و آغاز دعوت ـ و نيز خانه‌ي امّ‌ هاني ـ جايگاه شروع معراج ـ ، و ده‌ها مكان مقدّس ديگر، همه تاريخ اين دين حنيف را معرّفي مي‌كند و حرمين شريفين علاوه بر كعبه‌ معظّمه و مسجدالنّبيّ، نيز به اعتبار اين اماكن تاريخي و محترم، داراي عالي‌ترين هويّت است.

امّا افسوس كه بيشتر اين مشاهد و مقامات را تخريب نمودند. خسـارات بزرگي به تاريخ اسـلام به واسطه‌ ازبين بردن اين اسناد تاريخي وارد شد كه جبران‌پذير نيست و پشتوانه‌هاي تاريخي دين مبين را ويران نمود.

در دنياي كنوني كه دولت‌ها و مردم به حفظ سوابق فرهنگي و مواريث افتخارآميز خود اهتمام دارند، اين مواريث عزيز منهدم گرديد و يا نام آنها را عوض نمودند. هيچ امّت و هيچ فرد آگاهي، تاريخِ خود را اين‌گونه ضايع نمي‌سازد.

قرآن مجيد، «بيت» را به وجود آيات بيّنات و مقام ابراهيم، معزّز و مكرّم معرّفي نموده و«مقام ابراهيم عليه‌السّلام» به اين نسبت مورد احترام است.

حرمين شريفين، بقعه‌هايي دارد كه بسياري از آن‌ها منسوب به خاتم‌الانبياء، حضرت محمّد صلّي الله عليه وآله و سلّم است. سزاوار است كه مقامات جليله و كريمه‌اي كه همه مضاف به محمّد است، به مرور اعصار باقي بماند و مقامات محمّد در مكه و در مدينه همچون مقام ابراهيم بايد معروف و مشهور باشد.

همانگونه كه نام ابراهيم، پيام‌آور بزرگ توحيد به آن مقام جاودانگي دارد؛ نام محمّد و رسالت او به توحيد و مقامات او در حرمين شريفين بايد جاودان بماند و خواهد ماند. همان‌طور كه تخريب مقام ابراهيم و جلوگيري از عبادت خدا و نماز در آن به عنوان شرك‌گرايي جايز نيست؛ منع از تعظيم و تكريم مقامات محمّدي ـ كه هركدام جلوه‌ مقام ابراهيمي است ـ ، به اين عناوين جايز نيست.

مكان‌هاي مقدّس مكّه و مدينه اگرچه به نام ديگران هم باشد، همه نام و جايگاه پيامبر اسلام و شعاع نام آن حضرت است. همه مكمّل دعوت به توحيد و تاريخ دين توحيد و عقيده به توحيد و پيام توحيد و اعزاز كلمه‌ توحيد است. اگر ابراهيم به اين مقام واحد ياد مي‌شود؛ محمّد صلّي الله عليه و آله به همه‌ي اين مقامات متعدّد ياد مي‌شود كه همه جاودانگي دارد.

همه‌ي مسلمانان بايد مقامات اسلام را گرامي بدارند و نگذارند كه اين پشتوانه‌ي بزرگ تاريخي فراموش و مهجور و متروك گردد.

روز هشتم شوّال، روزي است كه ويران‌گري‌هاي اين گروه از بقيع شروع شد و مراقد مطهّر و نوراني اهل‌البيت عليهم السّلام را تخريب نمودند و به هويّت اسلام عزيز تاختند. لذا لازم است كه همه‌ مسلمانان، اعمّ از شيعه و سنّي و مذاهب مختلف، اين روز را جهاني و جنايات آنان را محكوم نمايند و همه با هم تجديد بناي اين مشاهد عزيز و احياي سوابق درخشان اسلام را مطالبه نمايند.

ایسنا

حضرت امام باقر عليه السلام فرمودند: ابوذر (خداي رحمتش کند) در کنار خانه کعبه به پا خاست و خودش را معرفي کرد … مردم اطراف او را گرفتند. سپس گفت: اگر هر يک از شما بخواهد سفري برود توشه راهي به قدر کافي براي خودش بر مي دارد؛ حال شما نمي خواهيد براي سفر روز رستاخيز توشه کافي براي خود به همراه داشته باشيد؟ مردي به پا خاست و گفت: ما را در اين کار راهنمايي کن. گفت: براي سفر رستاخيز روزي را در هواي بسيار گرم روزه بگير و براي کارهاي مهم حجي به جا آور و براي نجات از وحشت قبر دو رکعت نماز در دل شب بگزار، سخني که خير در آن است بگو و از گفتن حرفي که شر از آن برخيزد، خاموش باش يا به مسکيني از مال خود صدقه اي ده شايد از روز سخت نجاتت بخشد.

دنيا را دو درهم حساب کن: يک درهم را به عائله خود انفاق کن و درهم ديگر را براي تامين آخرتت از پيش بفرست و سومين درهم زيانت رساند و هيچ سودي برايت نخواهد داشت و از آن صرف نظر کن.

دنيا را دو کلمه بدان يک کلمه در طلب روزي حلال و يک کلمه در تحصيل کار آخرت و سومي زيان آور است و سودي ندارد. سپس گفت: غم و اندوه روزي که به آن نمي رسم و در انتظار آن هستم، مرا مي کشد.

حضرت امام صادق عليه السلام فرمودند: خيري در دنيا نيست مگر براي دو نفر؛ يکي آن که هر روز بر اعمال نيکش بيفزايد و ديگر آن که گناهش را با توجه جبران کند. حال چگونه جبران پذير است؟ به خدا سوگند اگر آن قدر سجده کند که گردنش از بدن جدا شود، خداوند از او نخواهد پذيرفت مگر اين که ولايت ما اهل بيت(ع) را داشته باشد.

روزنامه صبح خراسان

شهيد سيدعلي اندرزگو در رمضان سال 1318 ش در تهران به دنيا آمد. سختي معيشت، او را از تحصيل بازداشت و به کار گمارد، ولي در همان حال به علوم ديني روي آورد و دروس فقه و اصول را طي کرد. شهيد اندرزگو در نوجواني با شهيد نواب صفوي آشنا شد و در ستم‏ستيزي، از او الهام گرفت. وي در قيام 15 خرداد، به عرصه مبارزه با رژيم گام نهاد و مورد تعقيب مزدوران ساواک قرار گرفت. شهيد اندرزگو پس از قيام 15 خرداد دستگير شد و در زير شکنجه‏هاي سخت، لب به سخن نگشود تا آزاد گرديد. از آن زمان، وارد شاخه نظامي هيئت مؤتلفه اسلامي شد و در اولين اقدام، در اعدام انقلابي حسنعلي منصور، سرسپرده آمريکا و عامل تصويب کاپيتولاسيون و تبعيد امام خميني(ره) همکاري نمود. در آن ترور، شهيد اندرزگو با اين که بيشتر از 19 سال نداشت، اما نقش مهمي ايفا کرد. از آن پس، رژيم، به شدت در تعقيب او بود و شهيد اندرزگو مجبور شد که دائماً جابجا شود. اين انقلابي نستوه براي اين که مورد شناسايي ساواک قرار نگيرد، با نام‏هاي مستعار و قيافه‏هاي متفاوت آشکار مي‏شد. اندرزگو، نقش مهمي در وارد کردن اسلحه به ايران براي مبارزه مسلحانه با رژيم داشت و براي اين منظور به کشورهاي ديگري سفر مي‏کرد. ساواک پس از سال‏ها تعقيب و گريز، سرانجام با کنترل مکالمات تلفني مناطق وسيعي از تهران، او را شناسايي نمود و دريافت که در 19 ماه مبارک رمضان مهمان يکي از دوستان خواهد بود. محل، مورد محاصره قرار گرفت و شهيد که راه فرار نمي‏ديد، اسنادي را که در جيب داشت به دهان برد و خورد تا به دست ساواک نيافتند. دژخيمان رژيم پس از درگيري که با او پيدا کردند، او را مجروح ساختند. با اين حال، از اين مي‏ترسيدند که اندرزگو، به خودش مواد منفجره بسته باشد. اين شهيد والامقام سرانجام، طي اين درگيري در دوم شهريور 1357 با زبان روزه در 39 سالگي شربت شهادت نوشيد و به آرزوي ديرينه‏اش دست يافت. شهيد اندرزگو قصد ترور شاه را داشت که شهادتش مانع انجام اين نقشه گرديد.

مرکز اسناد انقلاب اسلامی