مرد شیفته ی علی (ع) و آل علی(ع) بود. او در مقابل مولایش نشسته بود و از علم بی نهایت اش استفاده می کرد. سلیم از امام (ع) پرسید: يا امير المؤمنين! آن مسأله‏اى كه حتما بايد به آن معتقد بود، چيست و آن مسأله‏اى كه اگر به آن معتقد شدم شك در چیزهای دیگر اشکال ندارد، كدام است؟

حضرت علی(ع) فرمودند: « شهادت به اينكه خدايى جز اللَّه نيست و خدا يكى است و شريكى ندارد و اينكه محمّد(ص) بنده خدا و پيامبر اوست و آنچه خدا نازل كرده و به پا داشتن نماز و پرداختن زكات و روزه ی ماه رمضان و حج خانه خدا و ولايت ما اهل بيت و برائت از دشمنانمان و اجتناب از هر مست‏كننده‏اى، مهم است.»
سلیم عرض كرد: فدايتان گردم، اقرار به آنچه از جانب شما آمده کلی است یا جزئی؟

مرد پرسید: مولا جان، مست‏ كننده چيست؟
امیر مومنان (ع) فرمودند: «هر نوشيدنى كه وقتى خورنده، آن را زياد بنوشد مست مى‏شود. يك جرعه بلكه يك قطره از آن هم حرام است.»
سلیم با اینکه می ترسید، آقایش را خسته کند امّا باز پرسید: جانم به فدایت، آنچه فرمودىد روشن است مگر مسأله ولايت. آيا همه ی بنى هاشم را شامل مى ‏شود يا مخصوص فقهاء و علماى شما است؟ و ديگر مسأله برائت از دشمنانتان، بايد از كسانى كه با همه ی شما دشمنى مى‏كنند، دوری كنيم يا حتى اگر كسى با يك نفر از شما دشمنى كند، بايد از او برائت جست؟

حضرت علی(ع) فرمودند: «اى برادر،اگر ولايت ما اهل بيت را اجمالا (به طور کلی) بپذيرى و از دشمنان ما اجمالا برائت بجوئى برايت كافى است. اگر خداوند امامان از ما كه اوصياء و علماء و فقهاء هستند را به تو شناسانيد، تو هم آنان را شناختى … و از آنان اطاعت نمودى، در اين صورت مؤمن به خداوند و از اهل بهشت هستى. اينان افرادى هستند كه بدون حساب وارد بهشت مى‏ شوند.

اگر به يگانگى خدا معتقد شدى و شهادت دادى كه محمّد(ص) رسول خداست … و هر گاه مسأله امامت و وصيّت و علم و فقه برايت مشكل شد و علم آن را به خدا واگذار كردى، با اهل بيت(ع) دشمنى نكردى و از آنان برائت نجستى و در مقابل آنان عَلَم دشمنى بر نيفراشتى، در اين صورت تو نسبت به اين مسائلى كه نمى‏دانى جاهل حساب مى‏شوى و از آنچه اهل فضيلت و ولايت با آن هدايت يافته‏اند گمراه هستى. مشيّت خداوند در باره تو جارى خواهد بود: اگر تو را عذاب كند به خاطر گناهت است و اگر تو را ببخشد به خاطر رحمت او است.

امّا كسى كه دشمن ماست و با ما دشمنى مى‏ كند، مشرك و كافر و دشمن خداست و عارفين به حق ما كه به ما ايمان دارند، مؤمنين و مسلمين و دوستان خدا هستند.»

منبع: أسرار آل محمد عليهم السلام، ترجمه كتاب سليم، ص: 645.