ماهواره به خاطر داشتن ویژگی های منحصر به فرد خود قادر است پیام خود را به دورترین نقاط منتقل کند و بیراه نگفته ایم اگر بگوئیم:
شکست غرور و حرمت مردان در مقابل زنان، فحاشی و بیان کلمات رکیک، بی بند و باری، بی غیرتی و بی تفاوتی در مقابل محارم، شکست حریم محرمیت، بی عفتی و شکست حیا و شرم، بی حرمتی به بزرگسالان، خشونت بالاخص علیه زنان ، بی اعتنایی به همسر و فرزند و … حاصل حملات خصمانه شبکه های ماهواره ای است که هدفی جز تزلزل روابط زناشویی و فروپاشی نهاد خانواده ندارند.
باید بدانیم :
امروز ما با غول پرنده افسانه‌ای ۱۷ هزار سر و دست و پایی روبه‌رو هستیم که همه دنیا را به هم می‌دوزد و مرتبط می‌کند، غولی که چنگال‌های نحس خود را در بدنه خانواده فرو می‌کند.
در ابتدا به دلیل محدود بودن شبکه های فارسی ، شبکه های خارجی مورد توجه بییندگان قرارداشت اما مدتی بعد با گسترش شبکه های فارسی زبان وکمی سانسور که منجر به کاهش سختگیریها نسبت به استفاده از ماهواره گشته بود، این پدیده به صورت گسترده ای به خانه های ایرانیان راه یافت.تعداد شبکه های ماهواره ای فعال در جهان ۱۷۰۰۰ و ۶۶۶شبکه است که از این تعداد حدود ۳۰۰۰شبکه در داخل ایران با همین دیش ها و آنتن های معمولی قابل دریافت هستند. در این بین نقش شبکه هایی چون BBC ، VOA در حوادث بعد از انتخابات ایران را نمی توان نادیده گرفت که با فضا سازی های کاذب سعی در القای تقلب ساختگی بوده ا ند .ماهواره، واقعیت‌ها را آن‌طور که باید و شاید به تصویر نمی کشاند.گاهی، بنگاه‌های استعماری و….هستند که مسائل را بزرگ و کوچک می نمایند و به افراد، مجال تامل و تفکر و آزادی بیان جزئیات را نمی دهند؛ زیرا رابطه میان ماهواره و مخاطب، رابطه‌ای یک سویه است و در این فرآیند پیام رسانی، تعیین نوع پیام‌ها و آگاهی ها، در اختیار فرستنده است و گیرنده پیام، به گونه ای خنثی و منفعل آن‌را دریافت می کند.
زمانی که اعضای خانواده ساعت‌ها به مشاهده برنامه‌های مختلف ماهواره از جمله سریال‌های خانوادگی می‌پردازند،‌ رعایت بسیاری ازارزش‌ها از جمله حریم میان زن و مرد برای آنها کمرنگ می‌شود؛ و ارزش‌های خانوادگی که در پناه آن ارتباطات میان زن و مرد نامحرم محدود می‌شد، کنار گذاشته شده است.
و امّا عشق های مثلثی، روابط نامشروع و دوستی های نامتعارف از پیامدهای ماهواره برای جامعه ایران ماست.ماهواره در جامعه ما باعث فاصله گرفتن اعضای خانواده از یکدیگر شده است. به طور کلی خیانت، دوستی های نادرست و نامتعارف بین زنان و مردان حتی بین متاهلان، ایجاد عشق های مثلثی، روابط نامشروع و … از تبعات ورود ماهواره به جامعه ایرانی است.
مراقب بچه‌ها باشیم:
خانمی می‌گوید از صبح کودک ۳ساله‌اش را مقابل شبکه کارتون ماهواره می‌نشاند تا به کارهایش برسد، رنگ و لعاب کارتون‌ها آنقدر زیاد است که کودکش پلک نمی‌زند، اما یک‌روز که از آشپزخانه کودک راتماشا می‌کرد دید که سکوت و بی‌تحرکی فرزندش مشکوک است. وقتی از آشپزخانه بیرون آمدو صفحه تلویزیون را نگاه کرد برای چند لحظه خشکش زد. از انیمیشن، صحنه‌های مستهجن پخش می‌شد.
باید بدانیم که کودکان ۲۰ برابر بیش از بزرگسالان از تلویزیون اثرپذیری دارند، یعنی بیست برابر مادر، کودکش از آن اثر می‌پذیرد.
آسیب‌های ماهواره:

_افزایش جرایم
_ترویج مد گرایی و ارائه مد های آرایشی و پوشش زننده
_از بین رفتن قبح روابط غیر اخلاقی در بین مردم
_پایین آمدن سطح رضایتمندی همسران
_بلوغ زودرس
_رفتار نامطلوب کودکان و نوجوانان
اگر دشمن براى شکست ما به هروسیله ممکن چنگ مى زند، ما نیز باید به حکم دستور قرآنى “واعدّوا لهم ما استطعتم من قوّة “از هر وسیله مشروع سلاحى بسازیم و ازفرهنگ اسلامى خویش پاسدارى کنیم . در این راه باید یک سری ازامکانات فرهنگی و هنرى وورزشى توسعه یابد؛ تا جوانان به تفریحات سالم روى آورند.
رهبر فقید انقلاب اسلامی امام خمینى (ره ) در این باره مى فرمایند:در رژیم سابق تمام چیزها، خصوصا فرهنگ و هنر محتوایش عوض شده بود. یعنى کسى که نام سینما را مى شنید، خیال مى کرد که آنجا باید مرکز فساد و سوء اخلاق و مرکز مخالفت با همه چیز باشد. و یا کلمه تئاتر درذهن انسان چیز مبتذلى بود که از آن بهره فساد برده شود؛ هکذا همه چیز دیگر. و عمده این است که ما ذهن این جوانها و حتى پیرها و روشنفکرها نماها را آماده کنیم که ماخودمان آدم هستیم و این طور نیست که در همه چیز دستمان را پیش دیگران دراز کنیم … بنابراین مدتها باید زحمت بکشیم و باور کنیم که خودمان داراى یک فرهنگ بزرگ انسانی با ارزشهاى اسلامى هستیم . و اگر امروز کمبود نیروى انسانى هست ، به خاطر همین است که افکار به آن طرز تفکر عادت کرده است ؛ لذا ساختن تئاترى که مطابق با اخلاق انسانى – اسلامى باشد، زحمت دارد. و سینما هم اگر بخواهد چنین باشد، نیازمند به صرف مدتها وقت است و هرگز در متن سینما و تئاتر نوشته نشده است که باید مرکز فسادباشند.