نهایت قدرتی که از ائمّه معصوم(علیهم السلام) در سرتان می توانید تصوّر کنید چقدر است؟ قدرتی چون قدرت امیرمؤمنان علی(علیه السلام) در جنگ خیبر که قلعه ای از یهودیان جنگاور را یک تنه شکست دادند؟ یا قدرتی که عیسی نفَسان می توانند در زنده کردن مُردگان به کار بندند؟ اگر فکر می کنید که خلیفه ی خداوند در زمین، قادر به انجام هر کاری است که در تصوّر می گنجد، به حقیقت نزدیک شده اید؛ امّا مسئله اینجاست که قدرت امامان و پیشوایان ما، مافوق تصوّر است!

معنای ولایت در دوره و زمانه ی ما، کوچک و خُرد فرض شده است؛ در حالی که با خواندن کتاب «ولایت ولیّ الله» متوجّه می شویم که ابعاد ولایتی که خداوند متعال به قائم مقامان خود در زمین اعطا کرد چقدر است.

«اسماعیلی شفیعی سروستانی» در کتاب ولایت ولیّ الله، از سرآغاز خلقت شروع به سخن گفتن کرده است و شرح داده است که مقام ولایت، چگونه از همان روز نخست آفرینش تقدیم به برترین آفریدگان شد. حالا اگر فکر می کنید که برگ نخست آفرینش از خلقت حضرت آدم(ع) است، با خواندن این کتاب، در آن تجدیدنظر خواهید کرد.

شاید نام این کتاب (ولایت ولیّ الله)، به گوش دشوار بیاید؛ امّا خوب است بدانید که نویسنده ی این کتاب، آن را با لحنی مساعد حال جوانان و دانشجویان امروزی نوشته است. در این کتاب آنقدر از مثال و مصداق در توضیح مطلب استفاده شده است که مفهوم پیچیده ی ولایت، به سادگی درک می شود؛ بلکه به خاطر خوش آهنگی لحن نویسنده، چنان بر دل می نشیند که خواننده را وادار می سازد که بار دیگر کتاب را به دست بگیرد و مطالب مهمّش را بازنگری کند.

این کتاب که شکل دهنده ی مهمترین اعتقاد در انسان، یعنی ولایت است، توصیه ی ما به تمام مسلمانان دوستدار اهل بیت(ع) است. بخشی از این کتاب را با هم بخوانیم:
در حدیث قدسی از قول خداوند عزّ و جلا آمده است:

«بنده ی من! مرا اطاعت کن تا تو را چون خودم سازم. همان طور که من زنده ام و نمی‌میرم، تو هم زنده باشی. همان‌طور که من غنی ام و فقیر نمی شوم، تو هم فقیر نشوی و همان طور که من هر چه را اراده کنم، می شود، تو هم همچنان شوی.»

آنکه چون قطعه آهنی در قرابت آتش بندگی، حبّ خداوند و فرمانبری از حضرت حقّ قرار گرفت، ولایت و تقرّب، او را چون آتش و زغال آتشین، صاحب صفات کمتلی می‌کند تا آنجا که صفات خداوندی در او نیز متجلّی می شود. او بی نیاز، قوی، غنی و عزیز (به اذن الله) می شود و هر چه اراده کند، محقّق می شود. با این تفاوت که اراده ی مطلق خداوند، ذاتی وجود آن حضرت است و ارادة انسان، اراده ای عرضی و تبعی است.

اسم شریف «الولیّ» از اسمای حق است؛ امّا آفریده های او نیز از این اسم بی بهره نمی ماند. دیگران نیز نه بالاصاله، بلکه بالعرض می توانند چونان آهن گداخته واجد آن شوند؛ چنان که فرمود: «الله ولیّ الذّین آمنوا» است. خداوند ولیّ ایمان آورندگان است و ایمان آورنده ی مقرّب به خداوند، از ظلمات خارج شده، به نور رسیده و رشنی می گیرد.

واکنش خواننده پس از پایان کتاب: به یاد پیشوایان خود، احساس می کنید که کوهی در دل دارید که با تکیه بر آن، احدی جلودار قدرتتان نخواهد بود…
برای تهیه ی این کتاب می توانید با شماره تلفن 88941235-021 تماس بگیرید یا آن را از سایت www.yaranshop.ir سفارش دهید.

پ.میعاد