از حضرت امير المؤ منين عليه السلام نقل شده است كه :

هرگاه دو عبادت بر حضرت رسول صلى الله عليه و آله و سلم پيش مى آمد هر يك كه دشوارتر بود اختيار مى نمود.

نمازش ‍ از همه كس سبكتر و تماتر بود،

خطبه اش از همه كس كوتاهتر و پر فايده تر بود،

چون به جانبى متوجه مى شد از بوى خوش او مى دانستند كه به آن سو مى آيد،

چون با جماعتى طعام مى خورد پيش از همه دست دراز مى كرد و بعد از همه دست بر مى داشت

از نزديك خود تناول مى كرد و دست به سوى ديگرى دراز نمى كرد،

آب را به سه نفس تناول مى نمود و آب را مى مكيد و دهان خود را پر نمى كرد،

در همه چيز ابتدا به جانب راست توجه مى كرد مثلا در جامه پوشيدن و كفش پوشيدن و كفش كندن ،از سمت راست شروع می کردند.

چون رخصت مى طلبيد كه داخل خانه شود سه مرتبه رخصت مى طلبيد،

سخنش جدا كننده حق و باطل و ظاهر كننده مقصود بود، و چون به سخن مى آمد نور از ميان دندانهاى نورانيش ساطع مى شد .

در نگاه كردن ديده را تمام نمى گشود، و با كسى سخن نمى گفت كه او را خوش نيايد.

مكارم الاخلاق 23.