در زیر چادرهایی كه بر دامنه‌ی تپه‌ها و زیر سایه‌ی درخت‌ها بر پا شده است، راحلان طریق عشق، حسینیان آخرالزمان، حمایل می‌بندند و سلاح‌هایشان را پاك می‌كنند و منتظر شب، تپش عاشقانه‌ی قلب‌های مهربانشان را در زیر چهره‌های آرام و مطمئن و لبخندهای زیبا و دلنشین‌شان پنهان می‌دارند. ظهور این جوانان نشانه‌ای است بر پایان عصر حاكمیت ظلم و استكبار و نزدیك شدن دولت كریمه‌ی آل محمد. و نه عجب اگر اینان سر از پای ناشناخته، واله و شیدای لقاءالله شده‌اند و دل به دریای عشق زده‌اند، چرا كه مشام جانشان رایحه‌ی ظهور شنیده است و قرب آن یار، نفخه‌ای مسیحایی در جانشان دمیده و آنان را به حیات عشق زنده ساخته است. هرگز نمیرد آن كه دلش زنده شد به عشق.

* شهید آوینی *