ما برای امام می گرییم وامام به حال ما ،که  فراموش می کنیم امام حسین (ع) به دست خود مسلمانان شهید شد وسرش را مسلمین روزه دار پیشانی پینه بسته حافظ قرآن به قصد قربت به نیزه زدند…
ما برای امام می گرییم واو به حال ما ،که فراموش می کنیم ، مادرش ، پدرش ، برادرش ، خودش وفرزندانش به نوبت توسط مسلمین شهید شدند…مادری که آنهمه در خصوص احترام ومحبت به او سفارش شده بود اماهنوز شب هفت پدر بزرگوارش نرسیده پهلویش شکسته بود .وسرانجام نیز با حالت قهر مسلمانان را ترک کرد…
پدری که 25 سال وادار به سکوتش کردند و5 سال نیز حکومت او را درگیر با سه جنگ بزرگ… به زور شمشیر وادارش کردند حکمیت را بپذیرد …از گناهش ( پذیرش حکمیت )توبه کند …وسرانجام نیز درمحراب فرقش راشکافتند …
برادری که مجبور به صلحش کردند و بعد او را مذل المومنین خواندند وسرانجام با زهر کینه شهیدش کردند وتابوتش را تیر باران…
وخودش ویارانش را مسلمین روزه دار پیشانی پینه بسته حافظ قرآن به قصد قربت به خاک وخون کشیدند وبرای سرش جایزه گرفتند خیمه اش را غارت وخانواده اش را به اسیری بردند…
ما برای امام می گرییم وامام به حال ما ،که ممکن است روزگاری در صحنه ای شبیه به کربلا روبه روی امام زمانمان بایستیم وتیغ به رویش بکشیم …
ما برای امام می گرییم وامام به حال ما ، که  فراموش می کنیم ” هرکه امام زمانش را نشناسد به مرگ جاهلی مرده است وهرکس به وقت یاری امامش در خواب باشد با لگد دشمن از خواب می پرد…

به قلم: طلبه