امام علی علیه السلام فرمود:

مردم در مواجهه با منکرات، چند طبقه‎اند؛ بعضی وقتی که منکرات را می‎بینند، در دل، متأثر می‎شوند؛ تا مغز استخوانشان می‎سوزد؛ زبانشان به سخن در می‎آید؛ انتقاد می‎کنند؛ می‎گویند؛ ارشاد می‎کنند و به این مرحله هم قانع نشده، وارد مرحلة عمل می‎شوند؛ با هر نوع عملی که بشود؛ با مهربانی باشد، یا خشونت؛ با زدن باشد با کتک خوردن و سرانجام هر عملی را که بتوانند به وسیلة آن با منکر مبازره کنند، انجام می‎دهند و این، یک زندة به تمام زنده است.

بعضی دیگر، وقتی که منکرات را می‎بینند، دلشان آتش می‎گیرد؛ به زبان می‎گویند؛ داد و فریاد می‎کنند؛ استغاثه می‎کنند؛ نصیحت می‎کنند و موعظه می‎کنند ولی پای عمل که در میان می‎آید، دیگر مرد عمل نیستند و چنین فردی هم دو سه خصلت از حیات را داراست؛ ولی یک خصلت از حیات را ندارد.

صنف سوم، دلش آتش می‎گیرد؛ اما فقط جوش می‎زند و فقط ناراحت می‎شود.

 مجموعه آثار شهید مطهری، ج 17