همیشه نشسته ایم وپشت سرهم گله کردیم…از مشکلات جامعه ، از بد حجابی ها وبداخلاقی ها، از نابسامانی اقتصاد ورادیو تلویزیون ، از وارونگی ها…
حلّ همه مشکلات را هم واگذار کردیم به ظهور امام زمان (عج) ودست گذاشتیم روی دست به انتظار آن روز…
این همه که از وضعیت جامعه ناراضی هستیم ، هیچ از خودمان پرسیدیم که ما در قبال این جامعه چه وظیفه ای داشته وداریم؟
ما طلبه ایم امّا تافته جدا بافته که نیستیم …ماقطعا در مقابل نابسامانی ها ،فارغ از اینکه چقدر بزرگ یا به کجا مربوط باشد مسئولیم.
کمی فکر کنیم ومنصفانه جواب دهیم که ؛
چقدر با آداب امر به معروف ونهی از منکر آشناییم؟
چقدر در به جای آوردن این فریضه تلاش کرده ایم؟
محلّ رجوع چند نفر از دوستان وآشنایان هستیم؟
درخانه وخانواده چقدر اثر گذار بوده ایم؟
اطرافیانمان چقدر با دیدن ما یاد خدا می افتند؟
به اندازه گله ونفرین ودعایی که می کنیم ، کاری هم انجام می دهیم؟
ما که مثل قوم بنی اسرائیل نیستیم که به انتظار موسی بنشینیم واز او بخواهیم تا با خدایش دشمنان را از ارض موعود بیرون کند وبعد ما با آرامش خاطر زندگی کنیم …
مامسلمانیم ونمی خواهیم دست روی دست بگذاریم …می خواهیم کاری کنیم تا  هرچه زودتر لیاقت زندگی در مدینه فاضله مهدوی را داشته باشیم …

به قلم : طلبه