«حجت خدا» خواه ظاهر باشد و خواه غایب، شاهد است؛ شاهد قائمی که هیچ گاه قعود ندارد.
بدان که فایده وجود امام، منحصر به جواب دادن سؤال‌های مردم نیست، بلکه موجودات و حتی کمالات موجود به وجود آنها وابسته‌اند و در حال غیبت افاضه و استفاضه او استمرار دارد، همچون خورشیدی که از پس ابر‌ها، نور، گرما و حرارت خود را به موجودات می‌رساند:

آن شاخ گل ار چه هست پنهان ز چمن

از فیض وجود اوست عالم گلشن

خورشید اگر چه هست در ابر نهان

از نور وی است باز عالم روشن

به علاوه، باید دید آیا خلیفة الله غایب است یا ما حاضر نمی‌باشیم و در حجابیم و اسم خود را بر سر آن شاهد هر جایی می‌گذاریم:

یارب به که بتِْوان گفت این نکته که در عالم

رخساره به کس ننمود آن شاهد هر جایى

ما را که برهان‌های یقینی عقلی و نقلی به تواتر از بیت وحی داریم، نیاز به تمسّک‌های اقناعی (قانع کننده) نمی‌باشد، مگر اینکه برای انس مردم با این وضع گوییم: لاک پشت از دور توجه به تخم خود می‌کند و آن را برای وجود لاک‌ پشتی مستعد می‌گرداند. آیا نفس کلی قدسی خلیفة الله و ولیّ الله و حجة الله به خلق در حال غیبت، از توجه نفس لاک پشت به وی کمتر است؟!

اى مردمى كه بدن هایتان با هم، و خواهش هایتان مختلف است!
كلامتان سنگ سخت را مى‏ شكند و عملتان دشمن را نسبت به شما به طمع مى ‏اندازد.
در مجالس، لاف و گزاف مى ‏زنيد، و به وقت جنگ فرياد مى ‏كنيد: اى جنگ از ما دور شو!

دعوت كسى كه شما را بخواند ارزش نيابد، و قلب آن كه رنج شما را تحمل كند آسايش ندارد.
بهانه ‏هاى دور از منطق مى‏ آوريد، همانند بدهكارى كه بى ‏دليل از طلبكار تمديد مى ‏طلبد. خوار و ترسو، ستم را از خود باز نمى ‏دارد، و حق بدون تلاش به دست نمى‏ آيد. از كدام خانه، بعد از خانه ی خود دفاع مى ‏كنيد؟ و همراه كدام پيشوا پس از من به جنگ مى ‏رويد؟
به خدا قسم! فريب خورده كسى است كه شما او را فريب داده‏ ايد، و آنكه شما بهره ی او شويد، به خدا قسم كه به تير قرعه ‏اى كه سهمى ندارد دست يافته، و آن كه به كمك شما تير انداخت، تيرى بى ‏كمان و پيكان پرتاب كرد.
به خدا سوگند! نه گفته ی شما را باور مى ‏كنم و نه طمعى به يارى شما دارم، و نه دشمن را از شما مى ‏ترسانم.
شما را چه شده؟ دواى دردتان چيست؟ و راه علاجتان كدام است؟ دشمن هم مانند شماست. چرا سخن بدون عمل؟! و غفلت بدون ورع (= تقوی)؟! و طمع در غير حق؟!

شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج البلاغة، ترجمه انصاريان - قم،  دار العرفان‏، چاپ: اول، 1388، ص 28، خطبه 29؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث نور 3/5.