یه نکته خیلی زیبا و جالبی رو از یه دوست شنیدم .از بس آموزنده بود دلم نیومد به شما نگم. می گفت تا به حال به این نکته پی نبرده بودم که چه جوری میشه چشم آدم خیره به زرق و برق دنیا نشه . خیلی واضح گفت : چطور میشه چشم آدم به فتنه های دنیوی که با زینتشون قصد اغفال آدما رو می کنن ایمن باشه.

می گفت: یه روز تو خیابون راه میرفتم هوا هم خیلی سرد بود. برف زیادیم اومده بود از شدت سرما پیاده رو لغزنده شده بود . چشم همه زیر پاشون بود که سُر نخورن . بعضیام خیلی زیر پاشونو سفت می کردند . دیگه کسی به ویترین مغازه ها ، رفتامد مردم، کیا چی پوشیدن و چه جوری پوشیدن هیچ توجهی نداشت.

 چون اگه کسی تو این حال سُر بخوره، جدا از خنده های بی مورد عده ای؛ ممکنه خسارت جسمی هم بهشون بخوره. می گفت وقتی اینا رو دیدم یاد اون سوالم افتادم و جوابمو گرفتم. تا موقعی که به زمین خوردنموم حساس نشیم ونترسیم؛ شیاطین جن و انس ما رو سُر می دن و زمین می خوریم.