مهاراجه ی هندی بت پرست بود اما چیزهایی راجع به امام حسین (علیه السلام) و ماجرای عاشورا شنیده بود و هر سال در ایام محرم صد هزار روپیه به مسلمانان می داد و به آنها می گفت که به طبقه ی بالای خانه اش بیایند و در آنجا عزاداری کنند.

روزی رفقایش به او گفتند: صد هزار روپیه خیلی زیاد است، تو که امسال درآمد کمتری داشته ای، این مبلغ را نصف کن، زیرا نصف این پول هم کار مسلمانان را راه می اندازد.
مرد فکرش مشغول این موضوع بود که وارد کارخانه شد و به بازدید دستگاهی رفت. در این حین لباسش به دستگاه گیر کرد و قدرت دستگاه داشت بدن مرد را به داخل می کشید که یک دفعه شخصی را دید که او را از دستگاه بیرون کشید. مرد هندی از او پرسید که شما چه کسی هستید؟ چهره تان برایم آشنا نیست؟
مرد نگاهی کرد و گفت: من همان هستم كه  هر سال صدهزار روپيه براى عزادارى من خرج مى كنی.
مرد که از دستگاه بیرون آمد و حالا واقعاً به امام حسین (ع) ایمان آورده بود، فریاد می زد و می گفت: از این به بعد به جای صد هزار روپیه، دویست هزار روپیه خرج عزای حسین (ع) می کنم.

منبع: گوهرهاى حكيمانه، سیدعلی تهرانی,مهدی عاصمی،ص 63؛ به نقل از آينه حقيقت(امام حسين عليه السلام در كلام آيت الله بهجت )، رحمتی.