دیروز یکی ازدخترای همسایه تامنو  توی فروشگاه دید خواست که بعد از خرید منتظرش بمونم چون سوالی ازم داره  …بعد از کلی مقدمه چینی بلاخره حرف دلشو زد : “من موسیقی زیاد گوش می کنم؛ آن هم از هر نوعی که فکرشو بکنین؛ از سنتی گرفته تا آهنگ های رپ امروزی؛ ولی هیچ هدفی جز سرگرمی از این کار ندارم و به جز آرامش و سپری شدن اوقات، هیچ تأثیری بر من ندارند. …آیا گوش دادن به این موسیقی ها مشکل دارد یا نه؟ “

ازش خواستم بعد از ظهر بهم زنگ بزنه …! شاید علتش رو بدونید خوب پاسخ دادن به همچین سوالی وقت می بره وباید قبلش یک کمی در مورد جواب فکر کرد واساسی پاسخ گفت . بعداز ظهر سروقت زنگ زد منهم اینطوری جواب دادم:
هر ترانه و موسیقی ای، حرام نیست. موسیقی حرام، معیارهایی دارد که برای تشخیص آن لازم است با آنها آشنا باشید.

انواع موسیقی

1. موسیقی غنایی؛ هرگونه آهنگی است که به لحاظ شکل یا محتوا، موجب تحریک شهوت شود و متناسب با مجالس گناه باشد. این گونه موسیقی, گاهی آرامش تخدیرگونه برای اعصاب دارد و گاهی هیجانات ناهنجار برای روان در پی دارد.

2. موسیقی غیرغنایی؛ شامل صداهای موزون طبیعت، مارش نظامی, صوت قرآنی غیرغنایی و آواز حدی (برای تحریک حیوانات و دام) می شود. این نوع موسیقی می تواند پاسخ گوی گرایش طبیعی انسان به زیبایی های سمفونی و موزون باشد. با توجه به آن چه گفته شد، بررسی متون دینی و آرای عالمان دین نشان می دهد که موسیقی از نظر اسلام در چند صورت زیر حرام می باشد:

الف) موسیقی مطرب؛ یعنی آهنگ هایی که موجب (تحریکات غیرارادی در شنونده شوند) و انسان را از یاد خدا غافل سازند. منظور از محرک بودن نیز نوعی و شأنی است؛ یعنی به طور معمول، چنین اثری را دارا باشد؛ نه فقط نسبت به شخص خاص.

ب) موسیقی همراه با مضامین لهوی که به گونه ای موجب فساد اخلاق و انحراف اذهان است؛ مانند ترانه های عاشقانه و اشعاری که در وصف زن، شراب و غیره است و از همین قسم است اشعاری که به هر نحو موجب ترویج باطل و مخالفت با حق باشند؛ مانند اشعاری که در جهت توهین به مقدسات و یا در جهت تایید کفر و شرک و نظام های فاسد و سردمداران آنها باشند.

ج) موسیقی در مجلس گناه و لهو و لعب؛ مانند آهنگ هایی که در حال رقص یا نوشیدن شراب و غیره نواخته می شوند. در هر صورت، معیار در حرمت موسیقی، مناسب بودن آن با مجالس لهو و داشتن مضامین فسادانگیز و اغواکننده و طرب انگیز است و فرق نمی کند که از صدا و سیما باشد یا غیر آن؛ ایرانی باشد و یا غیرایرانی و نیز فرقی بین رفع خستگی، سرگرمی و غیر آن و برای خود یا دیگران در این حکم نیست و ملاک در تحریک شدن، تحریک نوع مردم است؛ نه شخص انسان و اگر صدای زن باشد، حرمت مؤکد است.

به قلم:طلبه