روی عن الصادق(ع) قال: کَمْ مِنْ نِعْمِةِ اللهِ تَعالی عَلی عَبْدِهِ فِى غَیْرِ اَمَلِهِ وَ کَمْ مِنْ مُؤَمِّلٍ اَمَلاً اَلْخِیارُ فِی غَیْرِهِ؛ از امام صادق(ع) در روایتی منقول است که حضرت فرمودند: «کَمْ مِنْ نِعْمِةِ اللهِ تَعالی عَلی عَبْدِهِ فِى غَیْرِ اَمَلِهِ»، در ربط با نعم الهیه، خداوند یک سنخ نعمت‏‌هایی را بدون اینکه انسان حتی آرزویش را داشته به او عنایت می‏‌کند؛ حتی گاهی به زبان هم جاری می‏‌کند و می‏‌گوید: باور نمی‏‌کردم! خدا است دیگر.

حضرت در ادامه می‏‌فرمایند: «وَ کَمْ مِنْ مُؤَمِّلٍ اَمَلاً»، و در مقابل یک سنخ اموری است که انسان مرتب آرزو می‏‌کند که خدا به او بدهد و ذهنش را پرکرده و «اَلْخِیارُ فِی غَیْرِه» حال این‌که نمی‏‌داند خیرش در آن نیست و اتفاقاً در غیر از آن است.از این روایت شریف می‏‌فهمیم که آن نعمتی که به درد تو می‏‌خورد را خدا به تو می‏‌رساند، چه از او بخواهی چه نخواهی؛ این را بدان! خیرِ بنده در هرچه باشد خدا به او می‏‌دهد و از او منع نخواهد کرد، مگر خود بنده رد کند.

از آن‏ طرف چه بسیار افرادی که آرزوهایی می‏‌کنند که به ضررشان است و خودشان نمی‏‌فهمند؛ پس بهتر این است که خواسته‏‌های خود را به خدا واگذار کنند. پس وقتی آرزو می‏‌کنید بگوئید: خدایا این به ذهن من آمده، آیا خیر من است یا نه؟ برخی مسائل خیلی معمول است؛ مثلاً بیماری از خدا شفا می‏‌خواهد: «اللهم اشفِ کل مریض»، اگر بدهی و قرض دارد: «اللهم اقض دین کل مدین»، مشکلی ندارد.

اما نعمت‏‌هایی را که نمی‏‌دانی در آینده از نظر بهره‏‌وری‏‌اش چطور می‏‌شود، به خدا واگذار کن، زیرا چیزهایی هست که تو از خدا درخواست می‏‌کنی، اما خودت نمی‏‌دانی که به نفع تو نیست.این را بدان! اگر خواسته‏‌ات برآورده نمی‏‌شود، به نفع تو نیست، پس رهایش کن؛ چرا؟ چون خدا چیزهایی که به نفع تو است اما به ذهنت نمی‏‌آید را، اتفاقاً بدون درخواست به تو می دهد.

بحارالانوار ج 68 ص 152 - بحارالانوار ج75 ص 243 ( آیت الله تهرانی)