پس از بازگشت امام به قم ، ایشان در بیت قدیمی خود  در مجلس عزاداری شرکت جستند . با ورود امام به مجلس ، مردم که از حضور ایشان به وجد آمده بودند ، رو به سمت ایشان نشستند ، امام با صدای بلند فرمود : به سمت منبر بنشینید.
 خطیب منبر ، پس از مقدمه چینی ، روضه حضرت علی اکبر (ع) را خواند .  حضرت امام دستمال سفیدی از جیب خود بیرون آورده وگریه کردند . در این اثنا خطیب منبر از وقت استفاده کرد ویادی از فرزند امام ، مرحوم حاج آقا مصطفی خمینی کرد . دیدم امام دستمال را از روی پیشانی خود برداشتند ودر حدود یک دقیقه که سخن از فرزند دلبندشان بود به آرامی نشستند  ، آن گاه که خطیب منبر روضه را از سرگرفت ، باز دستمال را بر پیشانی نهادند وگریه کردند. متوجه شدم که این مرد بزرگ نمی خواست به اندازه یک دقیقه هم اشک بر علی اکبر(ع) را با اشک بر فرزندش در هم آمیزد…
کتاب یاد خوبان