از سال ها پیش تهیه لوازم خانه و زندگی زوج های جوان، بر عهده خانواده دختر بوده است.
 در گذشته ها خانواده دختر به دادن وسایل اولیه زندگی اکتفا می کرد اما با گذشت زمان و ورود لوازم خانگی جدید به بازار، جهیزیه عروس هم از حد وسایل جزئی گذشت و امروز داشتن ماکروفر، ماشین ظرفشویی و بخچال ساید بای ساید از وسایل اصلی زندگی شده است.
جهیزیه از کجا باب شد؟
گفته می شود که این سنت کهن ریشه در فرهنگ کشورهای آفریقایی دارد که با هدف تأمین سرمایه اولیه برای کسب و کار به داماد هدیه داده می شد و به این ترتیب داماد می توانست با استفاده از سرمایه اولیه ای که خانواده عروس در اختیار او قرار می داد، مسوولیت تأمین خواسته ها و نیازهای همسر و فرزندانش را برعهده گیرد. جهیزیه حتی در روم باستان هم متداول بود و به این ترتیب می توان گفت که این سنت از جمله رسومی است که نه تنها در کشورهای آسیایی، بلکه در کشورهای اروپایی هم وجود داشته است. اما به مرور این رسم در خانواده ها از بین رفت و اگر هم خانواده دختر جهیزیه بدهد در حد لوازم اصلی زندگی است.
رابطه جهیزیه با مهریه
گفته می شود که بین مهریه و جهیزبه باید ارتباط باشد و در واقع جهیزیه زن به تناسب مهریه اش باید بالا باشد. اما در شریعت این رابطه پدیرفته شده نیست؛ چوه مهریه در مقابل تمکین زن از شوهر است و ارتباطی با جهیزیه ندارد.
جهیزیه را چه کسی می دهد و چه کسی می گیرد؟
از نظر فقها جهیزیه از اجزاء نفقه بوده و نفقه عبارت است از مسکن، البسه، غذا، لوازم منزل که به طور متعارف یا وضعیت زن متناسب باشد. در شرع اسلام شوهر دو تکلیف مالی نسبت به زن دارد، یکی مهریه است که مقدار آن در حین عقد یا توافق زوجین تعیین می شود. دیگری نفقه است که برخلاف مهریه، فقط یک حق و دین مالی است که زن می تواند آن را مطالبه کند. نفقه یک حکم تکلیفی است که حتی اگر زن استطاعت مالی داشته باشد از گردن مرد ساقط نمی شود. بنابراین، از نظر فقهی تردیدی وجود ندارد که تأمین تمام وسایل زندگی بر عهده شوهر است.

همچنین ماده 1107 قانون مدنی می گوید که وسایل خانگی را که همان جهیزیه باشد از اجزاء نفقه است که شوهر ملزم به فراهم کردن آنها است. درواقع جهیزیه قانونا بر عهده خانواغده دختر نیست و پسر باید ان را تامین کند.

خبر آنلاین