خداوند پیامبر اسلام(ص) و اهلبیت عصمت و طهارت(ع) را از هرگونه آلودگی منزّه فرموده است و به همین دلیل، آنان می توانند به طور کامل با روح و جان خود با قرآن در ارتباط باشند و تجلّی خداوند را در قرآن مشاهده کنند؛ در حالی که دیگران از شهود کامل جلوه حق بی بهره اند.

حضرات معصومان(ع) به عنوان کسانی که در فهم قرآن و عمل به آن الگو و اسوه مؤمنان هستند، با تعابیر گوناگونی انس با قرآن را بزرگترین مایه نجات و رستگاری انسانها دانسته و همگان را به این امر فراخوانده اند. آنان، ضمن توصیه دیگران نسبت به اُنس با قرآن، خود نیز با قرآن اُنس ویژه ای داشته اند. تا آنجا که در ظاهر و باطن همواره با قرآن بوده اند و قرآن در طول عمرشان، نصب العین آنان بوده است. در این نوشتار مختصر، با نگاهی گذرا سیره قرآنی امام صادق با قرآن کریم مورد بررسی قرار می دهیم.

انس امام صادق(ع) با قرآن

در سیره امام صادق (ع) آمده است که فرمود: به دنبال مونسی بودم که در پناه آن، آرامش پیدا کنم، آن را در قرائت قرآن یافتم.همچنین آن حضرت فرمود: القرآن عهد اللّه الی خلقه ینبغی للمرء المسلم أن ینظر فی عهده وأن یقرأ منه فی کلّ یوم خمسین آیة؛ قرآن، میثاقی است بین خالق و مخلوق و شایسته است یک مسلمان، هر روز به این عهدنامه نظر کند و (حداقل) پنجاه آیه از آن را بخواند.

مجله پاسدار اسلام شماره334