آزادگان در اسارت برای حضرت امام خمینی(ره) نامه­ هایی را ارسال داشته­ اند. البته به علت جو اختناق، نامی از امام (ره) از آنها برده نشده و از نام­های مستعار، مثل پدربزرگ عزیزم، و برادر بزرگم روح­ الله یا پدربزرگ عزیزم اسدالله استفاده شده است.

برای نمونه، یکی از این نامه­ ها و جواب حضرت امام (ره) 

«بسم­ الله الرحمن الرحیم، اللهم ایاک نعبد وایاک نستعین، مادرم سلام، این نامه مخصوص پدربزرگم است. پدر عزیز و هادیم و مایه داناییم و دارای روح خداییم، سلام علیکم. گرچه مشکل است معرفت قدر تو اما این جملات است تقدیم به قلب تو. وصفت را از چند چیز پرسیدم: از کوه. گفت: «از من استوارتر» از دریا، گفت: »از من خروشان­ تر». از خورشید، گفت: «ازمن تابان­ تر». دانی چرا چنین شاعرانه می­گویم ؟ دیده­ای پروانه را گرد شمع مجنون­ وار فقط سر سودای وصال نور دارد؟ من الان چنینم و یاد وصالم در خاطر است که از او دورم؛ اما عیان می­ بینم که اگر مولایت بخواهد، بزودی شاید تو را ببینم و اگر نبینم وعده ما بر سر حوض با مادرت. ان­شاءالله. خداحافظ ، التماس دعا، پدر ما را حلال کن. محمدمراد حمزه­ ای 22/4/1366

پاسخ حضرت امام (ره)

به نام خدا «فرزند عزیزم، نامه شما که از سلامت مزاجتان به حمدالله خبر داد واصل شد و موجب خرسندی از این جهت و افسردگی از جهت دیگر شد. عزیزم ما سلامت هستیم و به شما و سایر دوستان دربند دعا می­کنیم شما نگران نباش. این نحو گرفتاری­ها برای دوستان خدا همیشه بوده و موجب بلندی مقام و رحمت خدا هست. امیدوارم به زودی ممکن با سلامت به وطن خود بازگردید. به دوستانتان سلام مرا برسانید. خداوند به شماها صبر و اجر عنایت کند». عبدالله

مجله اشارات شماره 111