خداوند متعال برای هدایت بندگان خود، آنان را به یک جمله دعوت نموده و فقط به شنیدن یک موعظه و نصیحت فرا می خواند و آن این است که: «به پا خیزید و اگر رفیق راه پیدا نکردید، تنها حرکت کنید و افکار از پیش ساخته خود را کنار بزنید و در دعوت و دستورات این شخص (یعنی پیامبر خدا) اندیشه کنید و ببینید آیا این سخنان و کلمات یک فرد مجنون و بیمار است؟! یا سخنانی است که با ندای فطرت ها و حکم عقول و اندیشه ها مطابق است؟»

و نیز باید گفت: همانگونه که خورشید در فجر صادق تنها یک رَگه روشنایی در افق ایجاد می کند و هر چه می گذرد روشنایی آن زیادتر و بالاخره چهره خورشید پدیدار می شود و تا نقطه نهایی به بالای آسمان صعود می کند و آفتاب آن جهان شمول می شود، در رابطه با پیامبرخدا نیز باید گفت: هر چه از زمان بعثت می گذرد، بر پیروان مکتب او و نیز بر عظمت و جلال آیین او افزوده می گردد و امروز نزدیک به یک چهارم تمامی افراد روی زمین می گویند: «أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّداً رَسُولُ اللهِ» و همانگونه که نور خورشید با دشمنی این و آن از جلوه نمی افتد، نور رسالت محمدی نیز هرگز از جلوه و جلوات خود ساقط نمی شود و دشمنان نتوانسته اند این نور الهی را به خاموشی بکشانند. البته بدخواهان در طول تاریخ، به شکل های گوناگون، در صدد اضمحلال و نابودی این مکتب و ندای الهی برآمده اند، اما خداوند خبر داده است که آن ها هرگز نمی توانند این نور را خاموش سازند، بلکه روز به روز، خداوند بر جلال و عظمت این نور و نام پیامبر خدا و مکتب اسلام می افزاید.

مولانا گوید:

              هرکه بر شمع خدا آرد پفو

                شمع کی میرد، بسوزد پوز او

                   کی شود دریا ز پوز سگ نجس

                        کی شود خورشید از پف منطمس