دیروز برای خرید منزل بیرون رفته بودم .حتما همه شما گرانیهای اخیر را با تمام وجودتان حس کرده اید. باورکنید من هم درد این معضل را تا عمق استخوان چشیده ام اما می خواهم درباره مطلب دیگری بنویسم که دیدنش تا عمق جان هر بیننده ای را می رنجاند.

خانمی در حالیکه خم شده بود و کنار جعبه های زیر بارفروشی نشسته بود ، توجهم را به خود جلب کرد. دقت که کردم دیدم از میان دور ریزهای مغازه، مشغول جدا کردن بعضی از اقلام خوراکی است. در میان جعبه ها، چیز سالمی پیدا نمی شد اما آن خانم به سختی میان آنها می گشت و گاهی سیب زمینی یا پیاز سالمی پیدا می کرد و داخل کیسه می انداخت. در بین آنها چند گوجه و خیار سالم و نیمه سالم هم پیدا کرده بود.

دستانم شل شد، نتوانستم خریدم را انجام دهم. با فکری مشغول راه آمده را بازگشتم و در بین راه مدام با خودم فکر می کردم که چه می شد تا مسئولان ما کمی هم به این جزئیات می اندیشیدند؟

شاید این مسائل کوچک به نظر بیاید و جایی در مسائل کلان کشوری نداشته باشد، اما از اهمیت زیادی برخوردار است.

همینطور که می رفتم یاد یک خاطره از مقام معظم رهبری (مد ظله العالی) و توصیه ایشان به مسئولان که قبلا خوانده بودم افتادم که خواندنش برای شما هم خالی از لطف نخواهد بود.

در سفری که آقا به بندر عباس و برای حضور در مانور در سال 1374داشتند، بنا شد مسئولان ادارات استان با ایشان جلسه ای داشته باشند. معظم له که همواره برای محرومان دل می سوزانند در آن نشست به مسئولان گفتند :

“شما کارهای مهمی مثل سد سازی، راه اندازی کارخانه و …را انجام می دهید و برای آن هم تحقیقات گسترده ای صورت می دهید ولی لازم است بعضی اوقات هم دنبال کارهایی بروید که سرو صدا ندارد.اما خیلی مهم است.”

ایشان فرمودند:"افرادی هستند که چندین سر عائله دارند و از وضع اقتصادی خوبی برخوردار نیستند. گاهی به آنها سرکشی کنید و مشکلاتشان را حل نمایید.این کارها ماندگار است و چه بسا خانواده ای را حفظ کند".(پرتو سخن،شماره 111)

با خودم فکر کردم چقدر خوب می شد اگر مسئولین شهر ما هم گاهی به صورت سرزده و ناگهانی به چنین جاهایی سر می زدند و از نزدیک با گرفتاریها و نگرانیها و دغدغه های مردم آشنا می شدند و جایی را میان برنامه هایشان به اقشار ضعیف و کم درآمد و چه بسا بدون درآمد اختصاص می دادند…

هریک از ما هم گرچه مسئولیت ویژه و کلانی هم نداریم اما می توانیم در حد وسع خودمان به این توصیه رهبر عمل نماییم. گاهی به شکرانه سلامت ، سری به بیماران بزنیم و به شکرانه وسعت رزق و روزی، گره ای از کار بندگان خدا باز کنیم و به شکرانه علم و سواد، به کودک بی بضاعتی درس دهیم و …

مسابقه وبلاگ نویسی نور با عنوان

«امام خمینی الگویی برای آزادیخواهان جهان»

معاونت پژوهش مدیریت استانی حوزه علمیه خواهران استان زنجان به مناسب فرارسیدن ارتحال ملکوتی امام امت، بنیانگذار انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی (ره) مسابقه وبلاگ نویسی با جوایزی ارزنده برگزار می کند.

خواهران طلبه علاقه مند برای شرکت در این مسابقه لازم است ابتدا عضو سامانه وبلاگ شده و سپس با دریافت نام کاربری به جمع وبلاگ نویسان بپیوندند و سپس با مراجعه به مدارس علمیه خواهران در شهرهای خود یا با مراجعه به وبلاگ مدیریت استان به آدرس www.zanjan.kowsarblog.ir نسبت به ثبت نام خود اقدام نمایند.

طلابی که در دامنه kowsarblog.ir وبلاگ ندارند می توانند با درج نام و نام خانوادگی،شماره تماس،و عنوان پیشنهادی برای وبلاگ ، در بخش نظرات همین وبلاگ یا وبلاگ پشتیبانی، جهت ثبت وبلاگ خود  اقدام نمایند.

لازم به ذکر است یک جلسه آموزشی برای عزیزانی که آشنایی با وبلاگ نویسی ندارند برگزار خواهد شد.

شرایط ثبت نام:

1-شماره پرونده طلبگی آنها در استان زنجان بوده باشد.

2- بعد از ثبت وبلاگ، ثبت حداقل دو  مطلب روزانه  ضروری می باشد.

3- موضوعات و محتوای وبلاگ ها مرتبط با عنوان مسابقه باشد.

4- امتیاز دست نوشته ها ،بیشتر از مطالب کپی و گلچین شده می باشد.

5- مهلت ثبت نام تا تاریخ 30/2/1391آغاز فعالیت از یک خرداد لغایت 20 خرداد ماه خواهد بود.

ملاک های داوری :

محتوا - میزان بازدید های وبلاگ- میزان تعامل نویسنده با سایر وبلاگ ها در سامانه و سایر سرویس دهندگان وبلاگ ها - میزان آراء مطالب و ظاهر وبلاگ خواهد بود.

ایام فاطمیه به سر رسید،اما…

ایام سوگواری به مناسبت شهادت دخت نبی اکرم (ص)صدیقه کبری(س)دیگر تمام شده است.و من می خواهم از حال و هوای شهرمان زنجان ،در روز شهادت صدیقه شهیده حضرت فاطمه(س)بگویم.
برای دهه اول یا دوم فرقی نمی کند.به قول یک عالم:چه فرقی می کند مگر نمی خواهیم برای مادرمان بگرییم.
خلاصه در این چند روز از هر جا که رد می شدی می توانستی حال و هوای مردم را با تمام وجودت  حس کنی،پرچمها ،نوشته ها و اطلاعیه ها را که می دیدی می دانستی که شهر در حالت عادی خود نیست.گویا محرم و عاشورایی دیگر در راه است.بیرقهای سیاه بر سر در خانه ها و کوچه ها و خیابانها،گویای اندوهی غیر قابل وصف بود.
شور و حال مردم در لبیک گفتن به فرمایش مقام معظم رهبری که خود فرزندی از سلاله پاکان ،زهرای اطهر است و ادامه راه او را نصب العین خود قرار داده و همگان را دعوت به احیای عزاداریهای عمومی در شهادت بانوی دو عالم نموده است ، بسیار دیدنی بود.
از همان ساعات اولیه صبح گویا رستاخیزی بر پا شده بود که مردم از گوشه و کنار شهر، فوج فوج به سوی امامزاده حضرت سید ابراهیم (ع)روان بودند تا اولین تسلیت را به فرزند او بگویند و به ندای رهبرشان و چه بسا به ندای درونی خودشان که حاکی از عشق و محبت به اهل بیت (علیهم السلام ) هست لبیک بگویند.
حزن و اندوه چهره ها و زمزمه های “مادر،مادر"  نوحه گران در اعماق قرون و اعصار همچنان زخمی کهنه را تازه نگه داشته است تا به همه بفهماند که بی بی دو عالم چقدر پس از پدر مظلوم واقع شد…چه بر سر همسر و فرزندانش آوردند.دستان همسرش را در مقابل دیدگان او بسته و برای بیعت به مسجد بردند و فرزندانش را در کودکی از مهر مادر محروم نمودند و فدک را که هدیه پدر به او بود غصب کردندو….
اما اکنون ما به عنوان شیعیان و پیروان این بانوی یگانه ،وظیفه داریم که از بار مظلومیت ایشان بکاهیم. شاید بپرسی چگونه؟…
بیا به فردای پس از عزاداریهایمان نگاه کنیم و ببینیم تا چه حد اثرات روحی و معنوی چند روز ناله کردن با بانو در وجودمان رخنه کرده و تا چه حد ما را همراهی خواهد کرد؟چه بهره ای از عزاداریهایمان بردیم و تا چه حد اثرات رفتاری و سیره او در زندگی ما جریان خواهد یافت؟
حال و هوای ما امروز بعد از عزاداری چگونه است؟…

دل نوشته : خانم  خدیجه حسنلو