آخرین پیام ویلیامز
29 مرداد 1393
«رابین ویلیامز» درگذشت! البتّه این از آن خبرهایی نیست که عالَم را تکان دهد! حتّی از آن خبرهایی نیست که خیلی ارزش تکرار کردن داشته باشد. ولی چیزی در این خبر هست که ارزش چندین بار گفتن و تکرار کردن دارد.
رابین ویلیامز، بازیگر آمریکایی هالیوود بود. احتمالاً بسیاری از ما فیلمهای او را از تلویزیون دیده ایم: فیلمهایی مثل «جومانجی»، «مرد دویست ساله»، «شبی در موزه»، «ویل هانتیگ نابغه» و «انجمن شاعران مرده». فیلمهای کمدی، درامی که مضمون آنها پر از حسّ انسان دوستی، همبستگی، در کنار هم زیستن، کمک به هم نوع و توجّه به اخلاقیات است. راستش این ویلیامز خدابیامرز، اساساً برای فیلمهای این چنینی مشهور بود. فیلمهای اجتماعی، اخلاقی!
حالا او مُرده است؛ نه از آن مردن هایی که خداوند برای آدم مقدّر می کند؛ بلکه از آن مردنهایی که آدم برای خودش می خواهد: خودکشی. آن هم در اثر افسردگی بسیار زیاد به خاطر عدم توانایی اش در ترک الکل و کوکائین.
راستش این خبر خیلی چیزها را به من یادآوری کرد. اینکه اگر فیلمهای کمدی، درام «هالیوود» سراسر پر از حسّ رنگارنگ، شادی و در نهایت خوشبختی و به قول خودشان «Happily Ever After» باشد، زیر پوشش آن نقاب ضخیم، جسدی در حال پوسیدن است. لاشه ای که بوی عفونت و گندیدگی اش، ناگهان با خودکشی یک کمدین محبوب آشکار می شود.
«رابین ویلیامز» درگذشت و آخرین پیامش این بود که شاید انسان تمام عمر بخندد و از روحیه اش دیگران را به حیرت بیندازد؛ ولی این لبخند شاید از روی سعادتمندی و خوشبختی واقعی نباشد…
پ.میعاد
حالا او مُرده است؛ نه از آن مردن هایی که خداوند برای آدم مقدّر می کند؛ بلکه از آن مردنهایی که آدم برای خودش می خواهد: خودکشی. آن هم در اثر افسردگی بسیار زیاد به خاطر عدم توانایی اش در ترک الکل و کوکائین.
راستش این خبر خیلی چیزها را به من یادآوری کرد. اینکه اگر فیلمهای کمدی، درام «هالیوود» سراسر پر از حسّ رنگارنگ، شادی و در نهایت خوشبختی و به قول خودشان «Happily Ever After» باشد، زیر پوشش آن نقاب ضخیم، جسدی در حال پوسیدن است. لاشه ای که بوی عفونت و گندیدگی اش، ناگهان با خودکشی یک کمدین محبوب آشکار می شود.
«رابین ویلیامز» درگذشت و آخرین پیامش این بود که شاید انسان تمام عمر بخندد و از روحیه اش دیگران را به حیرت بیندازد؛ ولی این لبخند شاید از روی سعادتمندی و خوشبختی واقعی نباشد…
پ.میعاد
نظر دهید »