هر انسان دیندار و خداپرست دوست دارد خواست و اراده الهی را در زندگی خویش مشاهده کند. آیات بسیاری، سخن از «مشیت واراده» الهی گفته اند:

﴿ان ینزل الله من فضله علی من یشاء من عباده﴾ (سوره بقره، آیه 90)

«که خداوند از فضل خویش بر هر کس از بندگانش که بخواهد [آیاتی] فرو می فرستد…»

 
﴿یختص برحمته من یشاء و الله ذو الفضل العظیم﴾(سوره آل عمران، آیه 74)

 
«رحمت خود را به هر کس که بخواهد مخصوص می گرداند و خداوند دارای بخشش بزرگ است.»

 
﴿والله یهدی من یشاء إلی صراط مستقیم﴾(سوره بقره، آیه 213)

 
«… و خدا هر که را بخواهد به راه راست هدایت می کند.»

از دانشمندی پرسیدند: تا بهشت چقدر راه است؟دانشمند در پاسخ گفت: یک قدم.از وی توضیح خواستند.گفت: یک پای خود را بر روی نفس امّاره بگذار و پای دیگرت را به بهشت بگذار.

حضرت امیر(ع)می فرمایند:

«القرآن لقاح الایمان»؛قرآن در دل انسان ایمان تولید میکند و موجب پیدایش آن میشود.

در بهار،نسیم بهاری گردافشانی میکند واین افشانگری گردههای شکوفه موجب تکوّن و وجود گرفتن میوه میشود که اگراین نسیم نباشد هیچ درختی به ثمر نمینشیند. در این بیان،امیر مؤمنان خواندن قرآن را به سان همان نسیم بهاری دانسته که اگر انسان قرآن بخواند همانند نسیمی با برکت و روح افزا در دل انسان تولید ایمان میکند و ایمان سرمآیه جاودان انسان و مآیه سعادت ابدی است.