امام صادق (ع):

هر که بیشتر فکرش دنیا باشد، خداوند (مُهر) فقر بر

پیشانی او زده و کارش را پریشان سازد و از دنیا به

چیزی بیش از قسمت خود نرسد.

کافی ج 2 ص319

يك مبلغ موفق بايد موارد زير را  در مورد امتحان الهی بداند:

الف) فلسفه امتحان الهي

خدا كه مي‌داند ما چه كاره هستيم، پس چرا امتحان مي‌كند؟! جواب اين سئوال در نهج‌البلاغه است؛ حضرت امير(ع) مي‌فرمايند: خدا مي‌داند هركسي چه كاره است و امتحان نمي‌كند تا بفهمد، بلكه امتحان مي‌كند تا از بشر كار سر بزند. چون تا از ما كاري سر نزند ما استحقاق پاداش نداريم. براي مثال، شما به صرف اينكه مي‌دانيد فلاني لحاف‌دوز است، به او مزد نمي‌دهيد، بلكه بايد چيزي برايتان بدوزد تا به او پول بدهيد. يعني همان طوري كه شما با عِلمت به كسي پول نمي‌دهي، خدا هم همين طور است؛ بنابراين امتحان مي‌كند تا از طرف كاري سر بزند و اجر و پاداش بر اساس آن كار باشد.

ب) قطعي بودن امتحان

در مورد امتحان حدود 20 آيه در قرآن داريم، و امتحان قطعي است. كسي دعا كرد خدايا مرا امتحان نكن! حضرت فرمود اين طور نگو بلكه بگو خدايا مرا به مشكلات امتحان گرفتار نكن؛ چرا كه امتحان سنت است: «وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِنَ الأمْوَالِ وَالأنْفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ»[30]

ج) ابزار امتحان

خداوند مي‌فرمايد: «وَنَبْلُوكُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَيْرِ»تمام خيرها و شرها ابزار امتحان هستند.

د) واكنش نسبت به امتحان

يك مبلغ بايد بداند كه مردم در برابر امتحان چهار دسته‌اند:

1. گروه جيغ (جيغ‌زن‌ها)؛ اين گروه همین که با حوادث تلخ روبرو شدند، داد و فریاد راه می‌اندازند و به لطف و حکمت خداوند و به نظام آفرینش بد می‌گویند: «إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا»

2. گروه صبر؛ اين گروه کسانی هستند که سختی‌ها را با روح استقامت و پشتکار تحمل می‌کنند و با زبان دل می‌گویند: ما همه از خداییم و به سوی او باز می‌گردیم: «إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ»؛ و خداوند مي‌فرمايد به آنها بشارت دهيد«وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ».

3. گروه شُكر؛ اين دسته کسانی هستند که حتی از گروه دوم نيز بیشتر رشد کرده‌اند و در برابر سختی‌ها شکر هم می‌کنند. در زیارت عاشورا می‌خوانیم: «اللهم لک الحمد حمد الشاکرین لک علی مصابهم».

4. گروه داوطلب؛ دسته چهارم آنانند که هنگام برخورد با ناگواری‌ها نه تنها به عدل خدا بدبین نمی‌شوند و نه تنها شکر می‌کنند، بلکه عاشقانه به سراغ ناگواری‌ها می‌روند: «واجعلنی فی میادین السابقین»

 بسمه تعالی

گفتم که: الف، گفت: دگر؟ گفتم: هیچ ،در خانه اگر کس است، یک حرف بس است بارها گفته‌ام و بار دگر می‌گویم: «کسی که بداند هر که خدا را یاد کند، خدا همنشین اوست، احتیاج به هیچ وعظی ندارد؛ می‌داند چه باید بکند و چه باید نکند؛ می‌داند که آنچه را که می‌داند، باید انجام دهد، و در آنچه که نمی‌داند، باید احتیاط کند.»

والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته الاقل محمد تقی البهجة