حضرت عیسی (ع) گفتند: «تو را چه شده که تو را عبوس و غمگین می بینم مثل این که (از رحمت خدا) مأیوسی.»
در نتیجه گفتند: منتظر می مانیم تا خداوند تکلیف را روشن کند. پس خداوند به آن دو وحی فرمود: «بهترین شما دو تا در نزد من آن کسی است که چهره اش متبسم و خندان است و به من خوش گمانتر می باشد.» (1)

پی نوشت:
1.      سرمایه سخن ، ج 2، ص 349.

یکی از بازرگانان مورد اعتماد تهران می گفت: روزی در خدمت آیت الله حاج سید احمد خوانساری بودم و هیچ کس دیگر نبود. آقا ناگاه فرمود: «فردی در خانه است و خواسته ای دارد» عرض کردم: «آقا کسی زنگ نمی زند.» فرمود:«چرا کسی هست، این پاکت را به او بدهید تا برود» پاکت را گرفتم و جلوی در آمدم، شخص محترمی را دیدم که قدم می زند. گفتم: «شما زنگ زدید؟» گفت:«خیر!» پرسیدم: «کاری دارید؟» گفت: «همسرم بیمار است و برای بستری شدن، هشت هزار تومان کسری دارم.» پاکت را به او دادم. همانجا باز کرد و پول ها را شمرد. درست هشت هزار تومان بود!»

منبع: ماهنامه خیمه- ویژه نامه اخلاق.