ما مردم ایران یک حسن داریم و یک عیب.
حسن ما مردم این است که در مقابل حقیقت‏، تعصب‏ کمى داریم و شاید می توانیم بگوییم بی ‏تعصب هستیم؛ یعنى اگر با حقایقى برخورد کنیم و آنها را درک کنیم، شاید از هر ملت دیگر زودتر تسلیم آن حقایق می شویم.

ولى یک عیب بزرگى در ما ملت ایران هست که به موازات اینکه در مقابل حقایق تسلیم می شویم، به حماسه ‏ها و ارکان شخصیت خودمان زیاد پایبند نیستیم و با یک حرف پوچ، زود آن را از دست می دهیم و رها می کنیم. هیچ ملتى به اندازه ما نسبت به شعائر خودش بى ‏اعتنا نیست.
شما هندی ها و ژاپنی ها و اعراب را دیده‏ اید؛ آنها هم مثل ما مشرق زمینى هستند، لکن از این نظر مثل ما نیستند. به اندازه‏ اى که ما در مقابل لغات و عادات اجنبى تسلیم هستیم، هیچ ملتى تسلیم نیست.

به عکس هایى که در کتاب هاى تاریخ علوم هست نگاه کنید، می بینید دانشمندان درجه اول هند با همان عمامه و لباس خودشان هستند.
نهرو که یک سیاستمدار بزرگ و یک وزنه جهانى بود، با همان لباس هندى در همه جا حرکت مى ‏کرد. بلندى و کوتاهى لباس و یا سفید و سیاه بودنش اهمیت ندارد، اما اینکه آن دانشمند عمامه خودش را سرش می گذارد و یا نهرو با آن شلوار سفید و گشاد و پالتوى مخصوص همه جا می رود، می خواهد به همه مردم دنیا بگوید که من هندى هستم و باید هندى باقى بمانم و در مقابل علم و صنعت تعصب ندارم، که علم و صنعت مربوط به کشور خاصى نیست؛ در مقابل عقاید بزرگ فلسفى و دینى تعصب ندارم اما در مورد شعارهاى ملى، هر کسى به شعارهاى خودش پایبند است، من چرا باید شعار یک ملت دیگر را بپذیرم؟

ولى ما، اگر فرنگى یک زُنّار ببندد، ما دو تا زنّار می بندیم، با اینکه او روى حساب شعار خودش این کار را می ‏کند.
در جامعه ما این حساب ها نیست.

استاد شهید مطهرى / حماسه حسینی

جنبش ضد اسرائیلی «بایکوت- عدم سرمایه‌گذاری- تحریم» BDS (Boycott, Divestment, Sanctions) که توسط شماری از سازمان‌های صلح‌طلب تشکیل شده، اخیرا نرم‌افزاری ویژه گوشی‌های هوشمند در ارتباط با پیگیری تحریم رژیم اشغالگر قدس ارائه کرده است.

این نرم‌افزار دارای بانک اطلاعاتی کاملی درباره کالاهای تولید اسرائیل، شرکت‌های فعال در سرزمین‌های اشغالی، تجار همکار صهیونیست‌ها، سرمایه‌گذاران در اسرائیل و یک اسکنر بارکد خوان کالا است.

با نصب این نرم‌افزار بر روی گوشی‌های هوشمند، علاقمندان به تحریم کالاها و شرکت‌های اسرائیلی به راحتی می‌توانند از تمامی اطلاعات مورد نیاز در این زمینه، برخوردار شوند. مثلا به آسانی می‌توان دانست که فلان کالا در سرزمین‌های اشغالی تولید می‌شود یا خیر؟ فلان شرکت درآمدش را در اسرائیل، سرمایه‌گذاری کرده یا خیر؟

گفتنی است، طی ماه‌های اخیر شماری از چهره‌ها و هنرمندان معروف اروپایی در حمایت از جنبش BDS سفرها و برنامه‌های خود به سرزمین‌های اشغالی را لغو کرده‌اند.

دو انجمن علمی معروف به نام‌های انجمن مطالعات آسیایی و انجمن مطالعات آمریکایی نیز اخیرا موسسات اسرائیلی را تحریم کرده‌اند.

هرچند جنبش BDS در تحریک چهره‌های مطرح و موسسات علمی علیه جنایات اسرائیل موفق عمل کرده، اما تاکنون نتوانسته است افکار عمومی مردم را به این موضوع جلب کند.

جنبش مذکور امیدوار است با عرضه اپلیکیشن ضد اسرائیلی فوق و استفاده از فناوری گوشی‌های هوشمند که این روزها تقریبا هر فردی از آن استفاده می‌کند، توجه مردم عادی اروپا و آمریکا را نیز در حمایت از فلسطینیان به دست آورد.

گفتنی است نسخه کامل این نرم‌افزار به زودی عرضه خواهد شد. برای دریافت این نرم افزار به سایت ذیل مراجعه و ثبت‌نام کنید:

http://bdsapp.org/index/

چند وقت قبل از این مصاحبه هم، با سؤالی مشابه همین، مردم آزمایش شدند: «وقتی به کشورها نفت می فروشیم، بشکه های خالی اش را چه کار می کنیم؟»  فرض کنید شما این سوال را طرح کنید و انتظار دارید این پاسخ را بشنوید: «بشکه واحد اندازه گیری نفت است.»، امّا وقتی دائم حرفهای دیگری می شنوید، طرف مقابلتان را چه فرض می کنید؟! در همان برنامه 99 درصد از مردمی که به این سوال جواب دادند، پاسخشان غلط بود؛ ولی چهره شان از اعتماد به نفس برق می زد.
این «نمی دانم» درد امروز جامعه ی ماست. از هر کسی هر چیزی بپرسی، حتّی اگر در تخصّصش نباشد، «عار»ش می‌آید بگوید: «نمی دانم». در حالی که وقتی با اعتماد به نفس و با قاطعیت درباره ی چیزی نظر می دهیم که کوچکترین علمی درباره اش نداریم، هم طرف مقابل را گمراه کرده ایم و هم خودمان را. چرا که به قول سقراط، نگفتیم: «می دانم که نمی دانم!» بلکه تا ابد خودمان را گرفتار جهلّ مرکّب کردیم؛ چون نگفتیم نمی دانم و به ضعف خود پی نبردیم.
از این گذشته، بسیاری از اوقات به شنیده هایمان اکتفا می کنیم و به دنبال حقیقت نمی گردیم. در حالی که به فرموده ی حضرت امیرالمؤمنین علی(علیه السلام) میان حقّ و باطل به اندازه ی چهار انگشت فاصله است: فاصله ی بین چشم و گوش.(1)
کاش این ماجرا با همین دو سوال مصاحبه و معاملات روزمرّه به پایان می رسید؛ امّا مشکل اینجاست که بسیاری از استادان در حوزه و دانشگاه به جای آنکه به دنبال بخش «لَنگ» علم خودشان بگردند و به دنبال چیزهایی بروند که نمی دانند، با سر هم کردن جواب و به قول دانشجوها «پیچاندن» سؤال، سر و ته ماجرا را هم می آورند.
ماجرای وقتی بد و بدتر می شود که چیزهایی را نادانسته می گوییم که مربوط به خداوند و رسول و اولیائش (علیهم السلام) است. گاهی حتّی چیزهایی را، با نیّت نزدیک کردن مردم به خدا، به هم می بافیم و در زبان امامان می گذاریم.
وقتی درباره ی چیزی اطمینان نداریم، یا به عبارتی جاهلیم، باید بگوییم: «نمی دانم.» این توصیه در روایات ما بسیار گفته شده است. این قضیه، آنقدر مهمّ و جدّی است که حقّ خداوند متعال دانسته شده است. از امام باقر(علیه السلام) پرسیدند: خدا بر بندگان چه حقى دارد؟ فرمودند: «اين حق كه هر چه [مردم] بدانند بگويند و در باره ی هر چه ندانند توقّف كنند و دم فرو بندند.»(2)
از امروز بشمرید؛ چیزهایی را که براستی درباره اش مطمئن نیستیم را و پاسخ های «نمی دانم» را.
« لَمْ يُؤْخَذْ عَلَيْهِمْ ميثاقُ الْكِتابِ أَنْ لا يَقُولُوا عَلَى اللَّهِ إِلاَّ الْحَق‏؛ (3)
آیا از آنها در کتاب پیمان گرفته نشده است که درباره ی خداوند جز راست و حقّ نگویند؟!»


پی نوشت:
1.    ابن بابويه، محمد بن على، الخصال، ترجمه فهرى، تهران،علميه اسلاميه‏، چاپ: اول، بى تا. ج‏1، ص 261؛ با استفاده از نرم افزار جامع الاحادیث نور 3/5.
2.    كلينى، محمّد بن يعقوب، أصول الكافي، ترجمه كمره‏اى، قم، اسوه، چاپ سوم، 1375، ج‏1، ص 121؛ با استفاده از نرم افزار.
3.    اعراف: 169.

پ. میعاد