1-ديدگاه اول سينما وفيلم رامانند ديگرلوازم وابزارها ميداندكه نيّت ونحوۀاستفادۀ شخص كاركردآنرامعلوم ميسازد.مثل چاقو كه هم به درد قتل وكشتار ميخورد و هم براي نجات جان انسانهاتوسط جرّاح . اين گروه ازآنجايي كه براين باورند ابزار و وسيله نميتواند حامل فرهنگ باشد،فيلم به مثابۀ ابزارصرف، به همان ميزان كه ميتواند درجهت تعالي انسان به كار رود،ميتواند باعث تخريب روح و دين گردد.

2- ديدگاه دوم كه ميتوان شهيدآويني راهم ازتئوريسين هاي آن دانست براين باوراست كه ذات سينما وبسترفيلم وتصوير ،بيشتر به سمت امورمنفي گرايش دارد تامثبت.چراكه اوّلا مبدأ و خواستگاه آن ازغرب انسان محور وزميني است كه درنتيجه به درد انسان خدا محور نميخورد ،ثانيا امور معنوي وروحاني به خاطر نامكشوف بودن وعيان نبودن نميتواند درقاب تصوير بگنجد چون كه ذات تصوير ،به دنبال ديده شدن باچشم سر ميباشد،ثانيا براي كارگردان مسلمان بسيارمشكل ميباشدكه بدون استفاده ازجذابيتهايي مثل خشونت و مسائل جنسي و هيجان كاذب مخاطب را به سينما بكشد.

* به هرصورت اين جدال مابين دو ديدگاه بوده و هست ،خصوصا براي ديدگاه دوم كارسخت تر است چراكه به دنبال سينماي ديني و بومي وعاري از گناه برخلاف ساختارهاي مشهورامروزي فيلم ميباشد.

* در كل به نظر ميرسد براي تسخيرفرهنگ سينما و ارائه فيلم ديني از سبك زندگي ديني ،در كناراينكه شخص هنرپيشه و كارگردان وتهيه كننده و…ميباست از زمان كودكي درفضاي ديني تنفس كرده (تربيت ديني و معنوي )و حامل دو گوهر (تقوا)و (چشم وديد هنر مندو زيبابين) باشند،نياز به ارائۀ تصويرصحيحي از دين دردوره هاي متمادي براي علاقمندان ورود به اين هنراست.

وهم اينكه متخصصان مباحث ديني بالاخره ! بايد تكليف خودرابا اين ابزار روشن كنند كه آياميتوان براي كمك به دين استفاده كرد؟چه اندازه اين امراهميت دارد؟آيا ميشود براي تقرّب الي الله وسيروسلوك معنوي به سينما رفت وفيلم ديد! يا اينكه نيازي به اين وسيله نيست؟چطور ميتوان نگاه محبّت آميز يك عالم وعارف و ديندار به هستي رانشان داد؟به چه شكل ميتوان فضايل ورذايل اخلاقي را به صورت غير مستقيم درفيلم نشان داد؟ ودر آخر آيا اصلا ميتوان سينما رادراختيار دين گرفت؟به چه شكل؟و…

http://www.bandehnameh.blogfa.com

صفحات: 1· 2