سه چیزی که انسان را به درخواست‌های دنیوی و اخروی می‌رساند

امام صادق(ع) می‌فرماید: سه چیز است که هر که به آنها چنگ زند، به خواسته‏هاى دنیا و آخرت خود می‌رسد:

1- هر که به خدا چنگ بزند. (معصیت خداوند را انجام ندهد)

2- آنچه که خداوند برای او می‌پسندد، بپسندد

3- به خداوند متعال خوش گمان باشد.

حضرت فرمودند: اگر این سه چیز را رعایت کردی، به مطلوب دنیا و آخرتی‌ات می‌رسی. اوّلی‌اش این است که گناه را ترک کنی. ما اوّلی را گذاشتیم کنار و در دومی وسومی‌اش - نعوذ بالله- خیال می‌کنیم از خدا بهتر می‌فهمیم. این است که گره پس از گره در کار ما می‌افتد و بعد هم می‌نشینیم ناله می‌کنیم. ناله نکن! از همان اوّل برو گناه را ترک کن. دقّت کنید که حضرت روی طاعات دست نمی‌گذارد؛ بلکه روی ترک گناه تأکید می‌فرماید. گناه را ترک کن و امید به لطف خدا داشته باش. آن وقت هیچ‌گاه خدا نا امیدت نمی‌کند و مطلوب دنیا و آخرتت را به تو می‌دهد.

برکت در روزی به چه معناست؟

پیغمبراکرم فرمود: هرکس چیزی از حقّ برادر مسلمانش را نگه دارد و به او ندهد، خداوند برکت روزی را بر او حرام می‌سازد مگر آنکه توبه کند. می‌دانی اثر این کار چیست؟ خداوند او را از برکت رزقی که به او داده است محروم می‌کند.

درست است که رزقش بوده و به او داده امّا برکت را از او می‌گیرد. برکتش را می‌گیرد،‌ حالا فهمیدی یعنی چه؟ خیال نکنی آن را کم می‌کند؛ نه! کم نمی‌کند. خدا از من و تو خیلی به کارهایش واردتر است. تو نعوذ بالله هرچه بخواهی کلک بزنی، بلد است چه کارش بکند «وَ مَکروُا وَ مَکَر اللهُ و اللهُ خَیرُ المَاکِرینَ آن را کم نمی‌کند، به تو می‌دهد اما ‌در ناخوشی مصرف می‌کنی…»

نماز بدون حضور قلب، همانند ادای بدهی به بدهکار است

از امام صادق(ع) روایت شده است که می‌فرماید: هرگاه بنده به نماز بایستد و نماز خود را سبک به جا آورد، خداوند خطاب به ملائکه می‌فرماید: آیا بنده من را نمی‌بینید؟ گویا اینطور فکر می‌کند که برآورده کردن احتیاجات او به دست غیر من است. آیا نمی‌داند که برآورده کردن احتیاجات او به دست من است؟

نماز بدون حضور قلب و تند تند،‌ مثل این می‌ماند که آدم بخواهد بدهی‌اش را ادا کند؛ از سر و ته آن می‌زند اما وقتی می‌خواهد طلب را بگیرد،‌ می‌خواهد تا آخرش را هم بگیرد. چطور شد اینجوری شده؟ بدهی الهی را که می‌خواهی ادا کنی،‌ سر و ته آن را می‌زنی، ‌امّا وقتی که می‌خواهی روزی را از خدا بستانی، تا آخرش می‌ستانی، و بعدش هم همواره می‌گویی: بده. انصاف هم خوب چیزی است!