همه ما حياتي داريم، برخي‌ها حيات گياهي دارند و هنوز حيوان نشدند، برخي‌ها حيات حيواني دارند هنوز انسان نشدند آنها كه دعوت خدا و پيامبر را اجابت كردند به حيات انساني مي‌رسند لذا در سورهٴ مباركهٴ يس بين زنده و كافر تقابل قرار داد فرمود انسان يا زنده است يا كافر. صنعتي است به نام صنعت احتباك در كتاب‌هاي ادبي مثل مطوّل و اينها مطرح است كه اگر چهار مطلب باشد و انسان يك در ميان آنها را بگويد, دو مطلبي را كه نگفت, اگر مخاطب خردمند باشد مي‌فهمد. انسان يا زنده است يا مُرده, انسانِ زنده يا كافر است يا مُرده اين تقسيم چهار ضلعي است ولي در سورهٴ مباركهٴ يس دارد که انسان يا زنده است يا كافر اين يا زنده يا كافر يعني انسان يا مؤمن است يا كافر اين حيات, حيات انساني است اگر در سورهٴ يس فرمود: ﴿لِيُنذِرَ مَن كَانَ حَيّاً وَيَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَي الْكَافِرِينَ﴾ يعني كافر, مُرده است و مؤمن زنده است كافر حيات گياهي دارد حيات حيواني دارد ولي حيات انساني ندارد مسئله ﴿إِنْ هُمْ إِلَّا كَالْأَنْعَامِ﴾تحقير نيست تحقيق است
اگر قرآن كريم درباره عدّه‌اي فرمود: ﴿فَمَثَلُهُ كَمَثَلِ الْكَلْبِ﴾يا فرمود: ﴿كَمَثَلِ الْحِمَارِ﴾سخن از تحقير كردن يك موجود نيست سخن از تحقيق است مي‌فرمايد براي اينكه معلوم بشود اينها حيوان‌اند و انسان نيستند سه راه دارد، يكي اينكه انسان چشم ملكوتي باز كند، همان طوري كه به بركت امام معصوم(سلام الله عليه) براي بعضي از شاگردانشان آن چشم ملكوتي باز شد و آن چشم برزخي باز شد كه عدّه‌اي كه امام زمانشان را نشناختند و با اهل بيت نبودند به صورت حيوانات بودنداين يك راه. راه ديگر اينكه انسان حرف معصوم را به عنوان حجّت بالغه الهي قبول كند كه حجّت‌اند و راه سوم اينكه چند روز صبر بكند بعد از موت مشخص مي‌شود چه كسي به صورت انسان محشور مي‌شود چه كسي به صورت حيوان اين سه راه است براي بعضي‌ها هر سه راه هست براي بعضي دو راه است براي بعضي يك راه.

به هر تقدير فرمود اينها حقّ حيات دارند چون حقّ حيات دارند بايد مُزد اينها را بدهيد اينها شما را زنده كردند به سعادت رساندند از خطر دنيا از عذاب آخرت نجات دادند بايد مزد اينها را بدهي مزد اينها چيست؟ ﴿قُل لاَ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَي﴾ دوستيِ اهل بيت, دوستي يك وقت دوستي عاطفي است كه انسان با كسي دوست است اين خيلي معيار نيست يك وقت دوستيِ عقلاني است آميخته با نَسب, آدم اگر فرزند عاقلي, عالِمي, دانشمندي داشته باشد پدر دانشمند داشته باشد مادر فاضله و عالِمه داشته باشد, خواهر فاضله و عالِمه داشته باشد از دو جهت به او علاقه‌مند است يكي از نظر رحامت و يكي از نظر عقل براي اينكه او دانشمند است عالِم است عادل است ما از نظر عقل به اينها ارادتمنديم براي اينكه اينها ما را زنده كردند حقّ حيات دارند از نظر رحامت هم به اينها وابسته‌ايم براي اينكه وجود مبارك پيغمبر(صلّي الله عليه و آله و سلّم) يك اعلاميه صادر كرد ما هم رفتيم امضا كرديم فرمود: «أنا و عليٌّ أبوا هذه الامّة» من و علي بن ابي طالب شما را به عنوان فرزندي قبول داريم بياييد بچه‌هاي ما بشويد آن شناسنامه كه پدر و مادر شما گرفتند كه شناسنامه‌هاي عادي است اين امر طبيعي است اين حساب دنياست اما اگر كسي بخواهد شناسنامه اخروي بگيرد حضرت فرمود ما شما را به عنوان فرزندي قبول داريم بياييد بچه‌هاي ما بشويد ما هم ـ ان‌شاءالله ـ قبول كرديم فرمود: «أنا و عليٌّ أبوا هذه الامّة» شديم فرزندان اينها.

چون شديم فرزندان اينها از اول محرم شعار رسمي ما اين است وقتي به يكديگر رسيديم بگوييم «أعظم الله اجورنا بمصابنا بالحسين(عليه السلام)» خب اين جمله معنايش معلوم است دوم: «و جعلنا و ايّاكم مِن الطّالبين بثاره»خدا توفيق بدهد ما خون‌بهاي اينها را بگيريم خب به ما بگويند به شما چه خون‌بها بگيريد ما مي‌گوييم پدر ما را كُشتند ما فرزندان اينهاييم ما اينها را به عنوان پدر قبول كرديم آنها ما را به عنوان فرزندي قبول كردند شما نمي‌توانيد بگوييد به شما چه! تا زمان ظهور حضرت اين شعار هست «و جعلنا و ايّاكم مِن الطّالبين بثاره» درباره وجود مبارك وليّ عصر(ارواحنا فداه) كه مي‌گوييم «أين الطالب بدم المقتول بكربلاء» آن حساب خاص خود را دارد بر اساس ﴿مَن قُتِلَ مُظْلُوماً فَقَدْ جَعَلْنَا لِوَلِيِّهِ سُلْطَاناً﴾;اما كسي حق ندارد به ما اعتراض بكند كه به شما چه چون ما شيعه‌ايم فرزندان اينهاييم اينها را به عنوان پدري قبول كرديم آنها ما را به عنوان فرزندي قبول كردند خب اگر فرزندي بگويد من خون‌بهاي پدرم را مي‌خواهم نبايد اعتراض كرد ما با اين مدار امشب كه اول محرم است به استقبال عزاي سالار شهيدان مي‌رويم چون خدا فرمود: ﴿قُل لاَ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَي﴾ اين مودّت هم عقلاني است هم رحامي است هم عاطفي است.

اينها به گردن ما حقّ حيات دارند ما را زنده كردند ما شبانه‌روز بايد شاكر باشيم آن وقت اگر عزاداري هست عزاداري معقول باشد عزاداري خردمدار باشد عزاداري كه مودّت اينها, محبّت اينها را داشته باشد احكام و حِكم اينها را ياد بكند. خدا غريق رحمت بكند سيدناالاستاد مرحوم علامه طباطبايي را كه اين ايام سالگرد رحلت ايشان است ايشان مي‌فرمودند بعد از اين جمله ﴿قُل لاَ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَي﴾ خدا فرمود: ﴿وَمَن يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَّزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْناً﴾اين قدر متيقّن در مقام تخاطب است گرچه حسنه مصداق‌هاي فراواني دارد اما مصداق قطعي, يقيني و كامل حَسنه, ولايت اهل بيت است براي اينكه يك آيه ديگر كه نيست اين جمله وصل به جمله قبل است ﴿قُل لاَ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَي وَمَن يَقْتَرِفْ حَسَنَةً﴾ اين معلوم مي‌شود حَسنه است ساير اعمال خير هم حسنه‌اند حرفي نيست اما حَسنه كامل مربوط به اين خاندان است و چون اين خاندان هر جا هستند قرآن هست هر چه مربوط به اين خاندان شد مربوط به قرآن است يعني «ما أسألكم عليه أجراً إلاّ المودّة في القربي و القرآن» چه اينكه وقتي دستور داده شد ﴿وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعاً﴾ يعني «واعتصموا بحبل الله والعترة» چون اينها دو اصل تفكيك‌ناپذيرند اگر دو اصل تفكيك‌ناپذيرند هر چه براي هر كدام ثابت شد براي ديگري هم ثابت است اگر فرمود: «إنّي تارك فيكم الثقلين كتاب الله و عترتي و لن يفترقا حتّي يردا عليّ الحوض»اين را با «لن» كه نفي تأكيد است فرمود هرگز قرآن و عترت از هم جدا نمي‌شوند اگر در سورهٴ شوري فرمود: ﴿قُل لاَ أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَي﴾ يعني «في القربي و القرآن» اگر درباره قرآن آمده ﴿وَاعْتَصِمُوا بِحَبْلِ اللّهِ جَمِيعاً﴾ يعني «القرآن و العترة» اگر فرمود: ﴿إِنَّا انزَلْنَاهُ فِي لَيْلَةِ الْقَدْرِ﴾يعني «القرآن و العترة» حقيقت عترت, حقيقت ولايت در هيچ مقطعي از مقاطع از كتاب الهي جدا نيست بنابراين اجر رسالت در مودّت قُربا و قرآن است قهراً وظيفه ما در عزاداري مشخص مي‌شود عزاداري ما بايد طوري باشد كه هم عترت بپذيرد هم مطابق با قرآن كريم باشد سخنرانان ما آيات قرآني را بگويند, سخنرانان ما تفسير قرآن را بگويند, سخنرانان ما روايات اهل بيت كه مربوط به تفسير قرآن است بگويند, آن وقت اين مي‌شود مودّت قرآن و قُربا آن وقت اين عزاداري يقيناً مقبول‌تر از عزاداري‌هاي ديگر است البته عزاداري همه عزاداران ـ ان‌شاءالله ـ مقبول است.

پایگاه اطلاع رسانی اسراء

برگزاری کارگاه تخصصی مطالعات زنان در مرکز تخصصی نورالزهرا (س) زنجان
مرکز تخصصی نورالزهرا (س) این دوره را در 12 جلسه در جمع طلاب سطح سه و فارغ التحصیلان سطح دو در زنجان برگزار می کند.
این دوره با حضور خانم آرام نیا استاد حوزه و دانشگاه از مهرماه سال جاری یک ساعت در هفته از تاریخ18/7 آغاز شده است و تا نیمه دی ماه ادامه خواهد داشت.
خانم آرام نیا در آغاز اولین جلسه کارگاه آموزشی در سخنانی با اشاره به نیاز جهان اسلام به مباحث بنیادین در خصوص زنان گفت: امروزه دنیای فیمینیسم، به عنوان فیمینیسم جهان اسلام روی هشت نظریه امام (ره) درباره زنان، کار آکادمیک می کند ولی ما هنوز این هشت نظریه را نمی دانیم، لذا باید بن مایه های مطالعات زنان را خود بنگاریم.
وی افزود: مقام معظم رهبری نزدیک به بیست مورد در سخنرانی های خود در کتاب زن و بازیابی هویت حقیقی او به این جمله تاکید کرده اند که “ما در حوزه و در خصوص زنان از دنیا طلبکاریم” و این اهمیت مطلب را می رساند.
مدیر مرکز تخصصی نورالزهرا (س) اهداف برگزاری کارگاه را چنین بیان کردند:
1- ارتقاء سطح علمی طلاب سطح 3 درخصوص پاسخگویی به مباحث جدید زنان
2- ارائه تئوری جدید تخصصی در حوزه مطالعات زنان
3- ارتقاء توان پاسخگویی طلاب به شبهات کلامی نسبت به مسائل زنان

دانشنامه امام حسين(ع) در ۱۴ جلد ابعاد مختلف زندگی امام حسين(ع) را از ولادت تا شهادت، با بهره‌گيری از قرآن و حديث مورد بررسی قرار می‌دهد و تدوين اين مجموعه بيش از ۱۰ سال به درازا كشيده و افزون بر قرآن كريم و منابع و متون حديثی و تاريخی، از بسياری از تحقيقات جديد و پژوهش‌های نوين سود برده است.
دانشنامه امام حسين(ع) در ۱۵ بخش اصلی و ۱۳۸ فصل همراه با ترجمه فارسی تدوين شده است. زندگانی امام حسين(ع)، ۴۰۰ بيان و تحليل درباره موضوعات مرتبط، پاسخ به شبهات و نماياندن تحريفات، همچنين ترسيم پنج نقشه ابتكاری خط سير كاروان حسينی(ع) از ويژگی‌های دانشنامه امام حسين(ع) است.
اين مجموعه ۱۴ جلدی چهار هزار و ۱۹۱ نقل در شش هزار و ۶۱۲ صفحه به دو زبان فارسی ـ عربی را دربر دارد و ۱۵ بخش اصلی دانشنامه امام حسين(ع) عبارت است از: زندگی خانواده سيدالشهداء(ع)، فضيلت‌ها و ويژگی‌های امام حسين(ع)، دلايل امامت امام حسين(ع) و فرزندانش، امام حسين(ع) پس از پيامبر اكرم(ص) تا شهادت پدر، امام حسين(ع) پس از شهادت پدر تا قيام عاشورا، خبر دادن پيشاپيش از شهادت امام حسين(ع)، خروج امام حسين(ع) از مدينه تا رسيدن به كربلا، از رسيدن امام حسين(ع) به كربلا تا شهادت ايشان، وقايع پس از شهادت امام حسين(ع)، بازتاب شهادت امام حسين(ع) و فرجام كسانی كه در كشتن او و يارانش نقش داشتند، عزاداری و گريه برای امام حسين(ع)، نمونه مرتيه هايی كه در سوگ امام حسين(ع) و يارانش سروده شده اند، زيارت امام حسين(ع)، مزار امام حسين(ع)، حكمت‌های رسيده از امام حسين(ع).