این پیوند چنان مهم است که به اجماع عالمان شیعه بر پایه ادله سه‌گانه کتاب، سنت و عقل از واجبات مهم دینی شمرده شده و برای دستیابی به آن، سفر یک ساله نیز توصیه شده است.

قطع ارتباط با خویشاوندان هم نوعی پیمان‌شکنی با خدای سبحان به شمار می‌آید و آن چنان نزد خدا منفور است که از مصاحبت و همراهی با قاطع رحم (کسی که ارتباط با خویشاوندان را قطع کند) نهی شده و خدای سبحان در سه جای قرآن او را لعن و نفرین کرده است. در فقه نیز قطع رحم از گناهان بزرگ به شمار آمده، چنانکه از عوامل سریع فنا و نابودی بشر هم معرفی شده است؛ همچنین گفته شده: بوی بهشت که از مسافت هزار ساله به مشام می‌رسد به مشام قاطع رحم نخواهد رسید.

اهمیت صله رحم

خدای سبحان می‌فرماید: و یاد کن هنگامی را که از بنی‌اسرائیل پیمان گرفتیم که جز خدا را نپرستید و به پدر و مادر و خویشاوندان و … نیکی کنید.

پیامبر اکرم (ص) فرمود: آیا شما را به برترین انسان‌های دنیا و آخرت از نظر اخلاق راهنمایی نکنم؟…

ادامه »

آیة الکرسی در روایات منقول از معصومین(ع) به عنوان با فضیلت ترین و مهمترین آیه قرآن کریم معروف شده است، چرا که از طرفی در آن 16 بار (به صورت مستقیم و غیر مستقیم) از خداوند تبارک و تعالی نام برده شده است.و از طرفی پس از ذکر کلمه مقدس توحید ﴿الله لا اله الا هو﴾ صفاتی از خداوند بیان شده است که تنها مختص و شایسته وجود مبارکش بوده و او را از صفاتی همچون سستی و تنبلی، خستگی و خواب و… منزه معرفی می نماید.آیة الکرسی، اعظم آیات قرآن و پربهاترین درّ این صدف گرانبهاست؛چنانکه رسول گرامی اسلام(ص) فرمودند:«ان اعظم آیة فی القرآن ایة الکرسی، من قرأها بعث الله تعالی ملکا یکتب من حسناته و یمحو من سیئاته الی الغد من تلک السّاعة»

«همانا عظیم ترین و بزرگترین آیه ای که در کلام مجید واقع شده، آیة الکرسی است، هر کس تلاوت کند آن را حق سبحانه، فرشته ای به طرف وی می فرستد که عمل های نیک او را در دیوان عمل او ثبت می نماید و عمل های بد او را محو می نماید تا روز دیگر از آن ساعتی که آیة الکرسی را خوانده است.»
در منهج الصادقین جلد 2صفحه94 از پیامبر(ص) نقل شده است که به علی(ع) در مورد آیة الکرسی فرمود:
«ای علی تعلیم ده این آیه را (آیة الکرسی) به فرزند خود و بیاموز آن را به اهل خود و به همسایگان خود…

ادامه »

از دعاهای شورانگیز ماه رمضان، دعای ابوحمزه ثمالی است. اهل دعا و انس با خدا با این دعا آشنایی دیرینه دارند. این دعا- که از اشک شوق و طراوت و از سوز آه و رایحه مناجات معطر شده است - از قلب آسمانی و ملکوتی سر حلقه دلدادگان و زینت عابدان، امام سجاد علیه السلام سرچشمه گرفته و بر زبان پاک و حق گویش جاری گشته است.

ابوحمزه ثمالی، از یاران نزدیک آن حضرت، این دعا را از آن امام همام نقل کرده و به همین سبب، دعا به نام وی شهرت یافته است. وی می گوید:

حضرت زین العابدین علیه السلام در ماه مبارک رمضان، بیشتر شب ها در حال نماز بود و چون سحرگاهان فرا می رسید، این دعا را می خواند.

این دعا از نعمت های بزرگ الهی و از گنج های نهفته و پنهان ربوبی و فوران عشق و محبت و بیانگر اوج بندگی و خاکساری است. اگر این دعا و صدها دعای نظیر آن نبود، نمی دانستیم در خلوت انس با پروردگار، چه گونه و با چه کلماتی با او سخن بگوییم و از آن کریم بنده نواز چه درخواست کنیم و رسم و ادب بندگی را چگونه به جای آوریم؟

این دعا از لحاظ موضوعی دارای چند بخش است:

بخش نخست
شامل سپاس و ثنای خداوند و معرفی آن یکتای بی همتا است و از باز بودن و نزدیک بودن راه قرب به او حکایت می کند.

بخش دوم
بیانگر خوف و رجا و بیم و امید بنده در برابر مولای بزرگ و مهربان است. از یک طرف، عظمت و جلال و شکوه بی پایان خدای متعال، قلب بنده عارف را تسخیر می کند و بندبندِ وجودش را به لرزه درمی آورد و بی اختیار…

ادامه »