برای آبروی انسانیت
ما آفریده شدیم که «فخر آفرینش» باشیم؛
«اشرفِ» دستساختههای خداوند کریم.
امّا ما،
درّندهخویی را برگزیدهایم،
و حیوان بودن را مقصد خویش ساختیم.
خوردن برای شکم چرانی،
رفتن به پای هوس،
خوابیدن برای نیرویی دوباره برای سرپیچیدن از آدمیّت!
انسان نشدیم که «بَل هم اضلّ»(1) شویم؛ امّا شدیم.
ما آفریده شدیم برای تعظیم پروردگار خویش؛
تا آیه و علامتی باشیم از بزرگی آفرینش او.
تا نشانهی خالق خود باشیم.
ما را «عبدِ» پروردگار آفریدهاند.(2)
امّا ما،
جنگ افروزی خویش را به پای خداوندگار خویش نوشتیم؛
خونخواهی خود را به قصد قربت انجام دادیم؛
عبدِ شیطان شدیم؛
آشکارترین دشمن؛(3)
اویی که قسم خورده بود به کمر بستن برای نابودیمان.(4)
غارتگری به قصد فرودست کردن مردمان مظلوم؛
سر بُریدن به قصد برادرکشی؛
برده داری به قصد رفتن بر فراز قلّههای خودکامگی و قدرت طلبی.
انسان نشدیم که «بندهی هوای خود» باشیم؛(5) امّا شدیم.
ما آفریده شدیم برای در خدمت «خلیفة الله بودن.»(6)
ما را خادمان نورانیترین مخلوقات، «محمّد، فاطمه و علی»(ع) آفریدهاند.
تا در شاهراه رسیدن به جایگاه «رضوانِ» پروردگار خویش،
دست به دامان نزدیکترینها بزنیم و
بالی بلند و مستحکم
برای پریدن و رسیدن به «قُرب» بیابیم.
امّا ما،
خویشتن را از یاد برده ایم؛
پدرمان را محبوس کرده ایم؛
خود را خلیفه میپنداریم
و برای بالاتر رفتن، چنگ به پیراهن پارهی خویش میزنیم.
همچون ماری چنبره زده بر خویشتن که برای بزرگتر شدنش، دُم خود را میخورد.
ثروت میاندوزیم به قصد بزرگی؛
تکیه بر میز دنیاییِ قدرت میزنیم، رها شده از دغدغهی قیامت؛
غرق عادت و روزمرّگی میشویم، فارغ از یک دم نفس زدن برای مولایان خویش.
انسان نشدیم که «مردان بیدرد» باشیم؛ امّا شدیم.
اکنون،
برای آبروی از دست رفتهی انسانیت،
برای مقصد و مأوای فراموش شدهی الهی خویش،
برای رسیدن به سر منزل خدمت به خلیفة الله،
برای تغییر واژهها،
برای تنزّل معنای بلندترین مفاهیم،
برای دست یافتن به بلندای عدالت،
برای بر هم ریختن بساط ستمگری،
باید به پا خیزیم.
ما انسانیم،
خادمان خلیفة الله.
باید به جنّیان،
به موجودات ناشناختهی عالمیان،
به فرشتگان،
نشان دهیم
که خداوند در آفرینش ما،
«چیزی میدانست که دیگران نمیدانستند…»(7)
پینوشت:
1. به معنای «پایین تر از چهارپایان» با اشاره به آیه ی الأعراف : 179 وَ لَقَدْ ذَرَأْنا لِجَهَنَّمَ كَثيراً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ لَهُمْ قُلُوبٌ لا يَفْقَهُونَ بِها وَ لَهُمْ أَعْيُنٌ لا يُبْصِرُونَ بِها وَ لَهُمْ آذانٌ لا يَسْمَعُونَ بِها أُولئِكَ كَالْأَنْعامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ أُولئِكَ هُمُ الْغافِلُون؛ و در حقيقت، بسيارى از جنّيان و آدميان را براى دوزخ آفريدهايم. [چرا كه] دلهايى دارند كه با آن [حقايق را] دريافت نمى كنند، و چشمانى دارند كه با آنها نمىبينند، و گوشهايى دارند كه با آنها نمىشنوند. آنان همانند چهارپايان بلكه گمراهترند. [آرى،] آنها همان غافلماندگانند.
2. الذاريات : 56 وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاَّ لِيَعْبُدُون؛ انس و جنّ را نیافریدیم مگر برای آنکه عبادت کنند.
3. خداوند در آیههای مختلف قرآن، ابلیس را «عدوّ مبین» خوانده است. برای مثال: بقره: 168؛ انعام: 142.
4. ص : 82 قالَ فَبِعِزَّتِكَ لَأُغْوِيَنَّهُمْ أَجْمَعين
5. الفرقان : 43 أَ رَأَيْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلهَهُ هَواهُ أَ فَأَنْتَ تَكُونُ عَلَيْهِ وَكيلا؛ آيا آن كس كه هواىِ [نفس] خود را معبود خويش گرفته است ديدى؟ آيا [مىتوانى] ضامنِ او باشى؟»
6. ابن بابويه، محمّد بن على، علل الشرائع، قم، چاپ اوّل، 1385ش، 1966م. ج1، ص9.
7. بقره: 30.
منبع: مستور
کرسی آزاد اندیشی «رعایت شئون طلبگی مشکل ساز یا مشکل گشا؟!!!»
مدرسه علمیه خدیجه کبری (س) به منظور تبیین صحیح مسئله پوشش در میان طلاب، اقدام به برگزاری کرسی آزاد-اندیشی در تاریخ 21 اردیبهشت ماه 95 با عنوان «رعایت شئون طلبگی مشکل ساز یا مشکل گشا» نمود.
این کرسی که به مدل طلبه با طلبه برگزار شد با ارائه بحث توسط سرکار خانم زهر علمی فرد، از اساتید باسابقه حوزه های علمیه خواهران، به عنوان استاد ارائه کننده بحث آغاز شد. ایشان بحث را با تعریف صحیح از شئون طلبگی آغاز نموده و بیان داشتند: شئون طلبگی مجموعه پوشش ،رفتار و گفتاری است که مناسب با جایگاه روحانیت و مبلغان دینی است . این شئون توسط جامعه روحانیت تعریف و تبیین می شود . هر طلبه موظف به رعایت این شئون در تمام موقعیت ها ، مکان ها و زمان ها می باشد. از سوی دیگر ، در رابطه با پوشش و نوع آن، آیات و احادیث فراوانی وجود دارد که تمام ابعاد آنرا به صورت واضح و مشخص بیان نموده است. پوشش رایج در بین طلاب برگرفته از پوشش حضرت زهرا (علیها سلام ) می باشد .
ایشان در ادامه به بیان شاخص های شئون طلبه اشاره نموده و عنوان کردند: رنگ های تیره و لباسی که تنگ یا کوتاه نباشد می تواند جز بهترین گزینه باشد چرا که جلب توجه نمی کند . همچنین ، طلاب با رعایت این حدود در پوشش زمینه ایی را در سطح جامعه فراهم می نمایند تا افراد حد شرعی پوشش را رعایت نمایند؛ چرا که طلبه الگوی سایر افراد است. اما حال این سوال مطرح است که این نحو از پوشش با شاخصه هایی که بیان شد، برای طلاب مشکل ساز است یا زمینه حل مشکلات ومعضلات را فراهم می نماید؟
در ادامه طلاب موافق و مخالف در جهت پاسخ به سوال مورد نظر، به بیان نظرات خود پرداخته و دلایل خود را ارائه نمودند.
طلاب موافق به نقش الگویی طلبه در جامعه اشاره داشته و عنوان کردند: طلاب به خاطر داشتن عنوان طلبگی و الگو بودن در جامعه موظفند در تمامی مکان ها و زمان ها از جمله حوزه ،خانواده ،اجتماع تمامی شئون طلبگی را رعایت کنند.
طلاب مخالف اما، به شرایط موجود در اجتماع اشاره کرده و عنوان داشتند: طلاب لازم نیست در همه جا مقید به رعایت این شئون باشند و باید موقعیت و شرایط محیطی مختلف را سنجیده و با رعایت حد شرعی پوشش ،پوشش مناسب با آن جمع را داشته باشند .
در انتها جمع بندی نسبت به نظرات هر دو گروه توسط استاد داور انجام گرفت و عنوان شد: طلبگی و عنوان سربازی امام زمان (عج ) دقت عمل بیشتری را می طلبد . طلبه ها در حوزه به خاطر رعایت حال سایر طلاب و برهم نزدن تمرکز آنها در محیط آموزشی مثل هر محیط آموزشی دیگر موظف به رعایت مقررات مربوطه می باشند . در خارج از حوزه هر طلبه در عین رعایت شان و جایگاه خانوادگی باید سادگی و متانت طلبگی را نیز رعایت کند . انتخاب یونیفرم برای طلبه ای که خود باید مصادیق را برای افراد جامعه مشخص کند صحیح نیست . رعایت شئون طلبگی منافاتی با پوشیدن رنگهایی غیر از مشکی ندارد و در انتخاب رنگ عدم جلب توجه و زننده نبودن باید لحاظ شود تعیین مصادیق آن به عهده خود طلبه می باشد .
در نهایت نیز به سوالات طلاب در این زمینه پاسخ داده شد.
رضایتمندی از زندگی
همزمان با فرا رسیدن ماه مبارک شعبان، نشستی صمیمی با اولیاء طلاب حوزه علمیه خدیجه کبری(علیها سلام) در مورخ 27/2/95 در محل حوزه با موضوع ” راهکارهای رضایتمندی از زندگی ” برگزار گردید.
در این جلسه صمیمی ابتدا، مدیر محترم حوزه علمیه خدیجه کبری(علیها سلام) سرکار خانم فرح علمی فرد ، ضمن عرض خیر مقدم و تبریک ایام شعبانیه، به شرح قسمتی از دعای روزانه ماه شعبان پرداختند و تاکید داشتند که تقدم و تاخر گرفتن از ولایت سرانجامی جز هلاکت ندارد.
مدیر حوزه علمیه خدیجه کبری(علیها سلام) قیاس نکردن زندگی خود با دیگران، داشتن نگرش مثبت نسبت به زندگی و افراد خانواده و اهمیت دادن بسیار به خانواده را از جمله راهکارهایی برشمردند که کمک میکنند تا فرد از زندگی خود رضایت بیشتری داشته باشد.
در پایان نشست مذکور، سرکار خانم مهری حاتمی، مشاور حوزه خدیجه کبری(علیها سلام) به بررسی مواردی از مشکلات عمده طلاب مدرسه پرداخته و از اولیای طلاب در حل برخی موارد تقاضای مساعدت و همراهی بیش تر نمودند.این نشست صمیمی به مدت یک ساعت در محل حوزه برگزار گردید.